ହେ ବନଲତା! କଥା କହ ତୁହି ଆଜି; କାହିଁ ସେଇ ରୂପ ତୋହରି ସରାଗ କାହିଁକି ଦେଇଛୁ ତେଜି? ଶୀତଳ-ସମୀର ବହି ଆସୁଥିଲା ସାଇଁ ସାଇଁ ;..

ତଥାପି ବଞ୍ଚି ରହିଛି ସ୍ମୃତି ତାର ଆଜି ସ୍ମୃତିକାର ଅଛି ଅବା କିଏ ସ୍ମୃତି ର ଦୁଇଟି ଅକ୍ଷରର ଅର୍ଥ ବୁଝିବାକୁ ବେଳ ନାହିଁ ଖୋଜି ବାହାର..

ବିବଶ ମୁଁ, ବିପଥଗାମୀ ନୁହେଁ ବିବ୍ରତ ମୁଁ, ବର୍ତ୍ତମାନର ବିଚାରରେ ବ୍ୟତିକ୍ରମ ବାରବାର ଘଟୁଅଛି ବିଳମ୍ବିତ ବେଳ-ବାର–ବର୍ଷରେ ବିଚାରପଣର ବିଷୋଦଗାର ଜାରିରହିଛି ବ୍ୟଥିତ ଏ ବିସ୍ଥାପିତ ମନ-ମସ୍ତିଷ୍କ..

ମନେପଡ଼େ ଆଜି ରଜର ଚକୁଳି ଆମ୍ବ ଗଛ ଦୋଳି ସୁଦଶା ବ୍ରତର ପିଠା ରଥର ଦଉଡ଼ି ବର୍ଷାରେ କବାଡ଼ି ରାଧାଷ୍ଟମି ର ମିଠା। ଦଶହରା ଛୁଟି ବାଟ..

ବସ୍ତାନି ଭିତରେ ରଫ୍ ଖାତାଟିର ସ୍ଥିତି ବଡ ଭୟଙ୍କର। ତା’ର ପ୍ରତିଟି ପୃଷ୍ଠା ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଛି ଅନ୍ୟର ଉପକାର ପାଇଁ। ଲେଖାମାନଙ୍କର ଗହଳି ଭିତରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଥିବା..

ମାତୃଭୂମି ଯାର ଓଡ଼ିଶା ଅଟଇ ମାତୃଭାଷା ଯାର ଓଡ଼ିଆ ତଥାପି କାହିଁକି ମନରେ ଏ ଭୟ କହିବାକୁ ମୁଁ ଓଡ଼ିଆ। ଓଡ଼ିଆ ହୋଇକି ଆଜି ମୁଁ ଗର୍ବିତ..

ଜ୍ଞାନୀ ଜନ ଯଦି ହୋଇବେ ଅଜ୍ଞାନୀ ଜଗତ କିସ ହୋଇବ। ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ ଯଦି ହୋଇବେ ପାଷାଣ ମୋ ଡାକ କିଏ ଶୁଣିବ॥ ଦୁଷ୍ଟ ନିବାରଣ ସନ୍ଥଙ୍କ ପାଳନ..

( ମିଶୁ ମୋର ଦେହ ଏ ଦେଶ ମାଟିରେ ସ୍ୱର ) ଏ ଦେଶ ଭାରତ ଦୁଇ ଶହ ବର୍ଷ, ଇଂରେଜ ଶାସନେ ହୋଇଥିଲା ବଶ। ବିଦେଶୀଙ୍କ..

ବିଶାଳ ଗଗନ ତଳେ ଅଛି ସେଇ ସବୁଜ ଧରଣୀ ସମୁଦ୍ରର ସେଇ ଗର୍ଜନ ବି, ଅଛି ପୁଣି କୋକିଳର କୁହୁତାନ ତଥାପି ଲାଗେ କାହିଁକି ଏତେ ଶୁନ୍‌ଶାନ୍।..

ମାମା ଯଦି ଥାନ୍ତା ଏବେ ତାରି କୋଳରେ ଶୋଇଯାନ୍ତି ହଜାଇ ଦିଅନ୍ତି ନିଜକୁ ମାମାର କାହାଣୀ ପେଡ଼ିରେ ଗୋଧୂଳି ପରେ ତାଳବଣର ଭୁତୁଣୀର ଭୟରେ ଶ୍ରାବଣର ବର୍ଷାରେ..

ପ୍ରିୟମ୍ବଦା ମନ ମୋର ଫୁଲଫୁଟା ଋତୁର ବେଳରେ ଯିବୁନାହିଁ ବସନ୍ତର ବଗିଚାକୁ ବନ୍ଦି କରିଦେବ ତୋତେ ନାଗଫେଣୀ କଣ୍ଟାର ଅରଣ୍ୟ କିଏ ବା କରିବ ମୁକ୍ତ? ପକ୍ଷୀରାଜ..

ହସିବାର ଅଦମ୍ୟ ଅଭିଳାଷ ଆଜି ଚିର ପ୍ରଶମିତ ଛାତି ଭିତରେ ଧକ୍କା ଖାଉଥିବା ଅଜଣା ଢେଉର ଆକ୍ରୋଶରେ ଆକ୍ତାମାକ୍ତା ଏ ଜୀବନ। ପୁନେଇଁ ଚାନ୍ଦର ଆତ୍ମୀୟତାର ହସ..

ସେ ସ୍ବପ୍ନରେ ଆସେ। ମେଞ୍ଚାଏ ଶବ୍ଦ ସହ ଚିତ୍ରକଳ୍ପ ଆଙ୍କି କିଛି ଗୋଟେ କହିବାକୁ ଆସେ। ଥରେ ଥରେ ସେ ଚାପିଦିଏ ତାର ସ୍ନେହବସର ପଣତ ତଳେ..

ନୂଆ ବର୍ଷ ଶୁଭ ସକାଳର ଶୁଭ ଅଭିନନ୍ଦନ ଘେନିବୁ ବୋଲି ମୋ ଆଶା ଫୁଲ ଫୁଟୁଥାଉ ତୋ ଚଲାବାଟେ ପୂରଣ ହେଉ ତୋ ଆଶା। ତୋ ବାଟରୁ..

ମୁଁ’ ଯେ କେଡ଼େ ଅହଂକାରୀ ଅତୀତର କଥା ଘାଣ୍ଟି ଦୋଷ ଖୋଜିବା ଅନ୍ୟର ଓ’ହୋ ମୋର ଭାଗ୍ୟ! କରିବାର ଯୋଗ୍ୟ ଯଦି ତାହା ମୁଁ’ ଅଟକାଇବି ତଥାପି..

ତୁମକୁ ବସିଛି ଚାହିଁ ଯୁଗ ଯୁଗ ଯାଏ ହେଲେ ତୁମେ କ’ଣ କେବେ ଭାବ? ତୁମେ କ’ଣ ଜାଣ ସତେ କେତେଦିନ ମିଶି ହୁଏ ବର୍ଷ ଆଉ..