ସେମିତି ସମୟରେ ତୁରୀ-ଭେରୀ କମ୍ପିଗଲେ ପ୍ରାଣ ଉଡ଼େ ତୁଙ୍ଗ ଶିଖରକୁ ଶାଣଦିଆ ଶର ପରି, ଶବ୍ଦଙ୍କ ସେ ଅମାନିଆ ସେନା ପାଟହାତୀ ଶୁଣ୍ଢ ତୋଳେ, ବଙ୍କା ତେଢ଼ା..

ପ୍ରାତଃ ରୁ ସାୟାହ୍ନ ଯାଏଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପଥରେ ଧାଇଁ ଧାଇଁ ଜୀବନକୁ ଉପଭୋଗ କରୁ କରୁ, ସମୟ ସୁଖର ପସରା ଭରିଦେଲାବେଳେ କେବେ କେବେ ମନକୁ ଆସେ,..

ଆମେ ଖଟିଖିଆ ଆମେ ସର୍ବହରା ଆମେ ଏ ମାଟିର ସନ୍ତାନ, ଆମ ପରିଚୟ, ଆମ ସ୍ବାଭିମାନ ଆମ ପାଇଁ ଅଟେ ଗରୀୟାନ। ଆମ ହାତ ଲାଗି ସଉଧ..

ସ୍ବର କାହିଁକି ସିଢି ଚଢେ? କାହା କଥା ମାନି? “ସା ରୁ “ନି” ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ- ଏକ ଅଦେଖା ସ୍ପନ୍ଦନର ତାରକସି ଶୃଙ୍ଖଳାରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ? (୧) ସ୍ବପ୍ନ,..

ଶୋଷିତ ହେଉଛି ନିରୀହ ଜନତା ଶୋଷିତ ଶାସନେ ରହି ରହି, ପ୍ରତିବାଦ କଲେ ଶୋଷକ କହୁଛି ତୁହି ଅଟୁ ପରା ଦେଶଦ୍ରୋହୀ। ପୂଣ୍ୟପ୍ରଭା ମାଟି ସତେକି ନୀରବ..

ତୁମେ ଯେବେ ଆସି କବାଟକୁ ମୋର ଧଡ଼ଧାଡ଼ ପିଟୁଥିଲ, ଖଟତଳେ ଲୁଚି ବସିଥିଲି ମୁଁ। କାନେଇ କାନେଇ ଶୁଣି ପାରୁଥିଲି ତୁମ ସକେଇ ସକେଇ କାନ୍ଦିବାର ଧ୍ୱନି।..

ଏବେ ହିସାବ କରିବାର ବେଳ ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ବର୍ତ୍ତମାନଠାରୁ ଶେଷ ପ୍ରାନ୍ତ ଯାଏଁ ହାନିଲାଭ କ୍ଷୟକ୍ଷତି ସୁଖଦୁଃଖ ପ୍ରେମକ୍ରୋଧ ହିସାବ ଅସ୍ପଷ୍ଟ, ପ୍ରଚ୍ଛଦପଟରେ। କେତେ ଯେ ଅଡ଼ୁଆ..

ନିବୁଜ ପେଡ଼ି କୁଆଁ କୁଆଁ ରଡ଼ି ବଜାଇ ପାତକର ବାଡ଼ି ବାଇଶ ପାହାଚ଼ ଚଢ଼ି ପାପୁଲିରେ ସ୍ବପ୍ନର ଦିହୁଡ଼ି। ଖୋଲିକି ପାରିବା ଆମେ ନିବୁଜ ପେଡ଼ି ସେବକର..

ଦିନ ଥିଲା, ସକାଳ ହେଲେ ପୂର୍ବାଶାକୁ ଆଲୋକିତ କରି ଉଠୁଥିଲା ବାଳସୂର୍ଯ୍ୟ ପୁଷ୍କରିଣୀର ନୀଳକଇଁ ସ୍ବପ୍ନ ଭାଙ୍ଗୁଥିଲା ଆଖି ମେଲି ଚାହୁଁଥିଲା ସୁର୍ଯ୍ୟଆଡ଼େ ଅଣ୍ଟାଏ ପାଣିରେ ପଶି..

ମୁଁ ଜାଣେ ତୁମେ ମୋତେ ଭଲପାଅ ବୋଲି ଅଥଚ ଏ ସାମାନ୍ୟ କଥାଟା ପାରୁନ ଏ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଓଠରୁ ଖୋଲି କାଳେ କଳଙ୍କ ଲାଗିଯିବ ଆମ ବନ୍ଧୁତ୍ବରେ..

ଆରମ୍ଭରେ ଶେଷ ନା ଶେଷରେ ଆରମ୍ଭ କୋଉଠି ସରିଛି ଚଲାପଥ-? ତମ ସହ ଚାଲୁଥିଲେ ବାଟ ଯେତେ ଦୂର ସେତେ ଲାଗେ ପାଖ ଅଥଚ! ଏମିତି ଲାଗେ..

ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ଭାଗ୍ୟ ଅଣ୍ଡାଳି ଖୋଜୁଛି ସମୟ ଚାହିଁଲି ହାତଘଣ୍ଟା ମନେହେଲା ସୂଚାଉଛି ଦିଗ ଦକ୍ଷିଣକୁ, ବିଶ୍ରାମ ନେଉଛି ସରୁକଣ୍ଟା ଠିକ୍‌ ତା ଓଲଟାରେ କ୍ଳାନ୍ତି ମେଣ୍ଟାଉଛନ୍ତି..

ମୁଁ ଏକ ଛିଣ୍ଡା ଗୁଡ଼ି ନଟେଇରୁ ଛିଣ୍ଡିଲା ପରେ ମୁଁ ଖୋଜିଚାଲିଛି ଭୂପୃଷ୍ଠ ହେଲେ ଅଟକିଯାଇଛି ଏକ ଅନାମଧ୍ୟେୟ ଗଛର ଡାଳରେ। ଲକ୍ଷ୍ୟସ୍ଥଳରେ ପହଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ମତେ..

ତୁମର ଆତ୍ମବିଶ୍ବାସ ଭାଙ୍ଗିବାରେ ଅନ୍ୟର ଅଧିକାର ଅଛି କି ନା ମୁଁ ଜାଣିନି ତେଣୁ ଭାବିନେଲି ତୁମର ସେ ଆତ୍ମବିଶ୍ବାସ ଅତୁଟ ରହୁ ଏବଂ ମୋର କି..

ମୁଁ ଏକ ଜ୍ୟାମିତିକ ବିନ୍ଦୁ ସ୍ଥିତି ଅଛି ଆୟତନ ନାହିଁ ପରିଧି ମୁଁ ନିଜେ ମୁହିଁ ପରିସୀମା ଖୋଜି ପାଏ ନାହିଁ ।୧। ତୁମେ ଦୂରେ କାହିଁ..

ଏମିତି ବି ହୁଏ, ଚିହ୍ନା ଚିହ୍ନା ହସ ଓ ଲୁହରେ ବି ହଜିଯାଏ ବେଳେବେଳେ ନିଜର ସ୍ବରୂପ, ଆଶାର ଝଡରେ କି ସ୍ବପ୍ନର ଜୁଆରରେ ଅକ୍ଷତ ଅକ୍ଷୁଣ୍ଣ..