ମୁଁ’ ଯେ କେଡ଼େ ଅହଂକାରୀ ଅତୀତର କଥା ଘାଣ୍ଟି ଦୋଷ ଖୋଜିବା ଅନ୍ୟର ଓ’ହୋ ମୋର ଭାଗ୍ୟ! କରିବାର ଯୋଗ୍ୟ ଯଦି ତାହା ମୁଁ’ ଅଟକାଇବି ତଥାପି..

ତୁମକୁ ବସିଛି ଚାହିଁ ଯୁଗ ଯୁଗ ଯାଏ ହେଲେ ତୁମେ କ’ଣ କେବେ ଭାବ? ତୁମେ କ’ଣ ଜାଣ ସତେ କେତେଦିନ ମିଶି ହୁଏ ବର୍ଷ ଆଉ..

ତୁମେ କି ଖୋଜୁଛ ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗମହଲରେ ଅବା ଚିତ୍ରାର୍ପିତ ମଧୁଶାଳାପୁରେ ପ୍ରେମ କି ହୋଇଛି ବନ୍ଦୀ ରାଜ ଅନ୍ତଃପୁରେ ଅବା ଚିତ୍ରସେନ ଗନ୍ଧର୍ବର ଅମରାବତୀରେ ଅଥବା ଲୁଚିଛି..

ନିଦ ମାଉସୀର ଦୁନିଆ ବଣରେ ସ୍ବପ୍ନ ବଣିକର ବଇଁଶି ଶୁଭିଲେ କାମ ଥାଉ ବାକି ଆଖି ଯାଏ ଲାଗି ଅଳସ ପଣରେ ଶୋଇଯିବା ପାଇଁ, କେତେ ଅଳି..

ଆ’ରେ ଆ ମୋ କଳାକାହ୍ନୁ ମୋ କୋଳକୁ ଫେରିଆ ପଥର ଦେଉଳେ ପଥର ହେଲୁ ତୁ କାନ୍ଦୁଛି ଯଶୋଦା ମାଆ।୧। ସାରା ବୃନ୍ଦାବନେ ଖୋଜି ମୁଁ ଆସିଲି..

ତା’ ଚେହେରାର ଲାଲିମା ଡୁବିବାକୁ ବସିଲାଣି ବୟସର ଅପରାହ୍ନରେ, ତା’ ପାକୁଆ ପାଟିର ହସ ପରିବାରର ମନ କିଣେ ଅସ୍ପଷ୍ଟ କଥାରେ ତା ଅଭିଜ୍ଞତା ପୁର୍ଣ୍ଣ ରୂପ..

ନାରୀ କେଜାଣି କାହିଁକି ସେ ଭଲ ପାଇବା ଶିଖେ, ଅନ୍ୟକୁ ପ୍ରେମ କରିବା ଶିଖେ, ଅଯାଚିତ ଭାବରେ ହୃଦୟର ସବୁଯାକ ସାଇତା ଭଲପାଇବାକୁ ଅଜାଡ଼ି ଦେବା ଶିଖେ,..

ଥିଲା ମୋର ଏକ ଶାଳୀ ଦେଖିବାକୁ ଟିକେ କାଳୀ ହସିଦେଲେ ସେ ମୁକ୍ତା ଝରିପଡ଼େ କଥା କହେ ଭଳି ଭଳି। ନାଁ ଟି ମଉନାବତୀ… ଚବିଶି ଘଣ୍ଟିଆ..

କମ୍ପୁଟର୍‌ କାଲିଥିଲା ଯାହା ସପନ ଆଜି ହୋଇଲା ସତ କମ୍ପୁଟର୍ ବଳେ ମଣିଷ ଏବେ ଉଡ଼ାଏ ନେତ! ଏଇ ବସ୍ତୁ କେଡ଼େ ଅଜବ ଅଛି ତାପାଖେ ଜ୍ଞାନ..

ଈପ୍‌ସା ଜାଗିଛି ମନରେ ପ୍ରଭୁ ଦରଶନ ଈଶ ସେତ ଜଗତର ନୁହନ୍ତି ଅଭିନ୍ନ। ଈର୍ଷା କରୁନାହିଁ ରାଧା ମୀରାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ଈଶ ସାଙ୍ଗରେ ମଜ୍ଜିବି ମୁଁ ହୋଲି..

ଜୀବନର ଅନେକ ରୂପ ମୁଁ ଦେଖେ ଲୋକଙ୍କୁ ହସି ହସି ଦୁଃଖ ସହିଯିବାର ଦେଖେ, ଆଉ ନିଜ ଲୋକଙ୍କୁ ଦୁଃଖ ଦେବାର ଦୃଶ୍ୟ ବି ଦେଖେ, ଆଲୋକରୁ..

ଦୁଃଶାସନ ଆସିଅଛି ବସ୍ତ୍ର ହରିବାକୁ ବସ୍ତ୍ର ଦୁର୍ଲଭ ଦିସେ ମର୍ତ୍ତେ, ସେ ହରିବ କାହାକୁ ମନେ ମନେ ଦୁଃଶାସନ ସଂସୟେ ପଡ଼ିଲା ବସ୍ତ୍ର ଅବା ଅନ୍ତବସ୍ତ୍ର କହ..

ଏ ସ୍ବାର୍ଥ ବୋଳା ପରିବେଶ ରେ ବି ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ମୋର ଭଲ ମଣିଷଟିଏ ହେବାକୁ, କିଛିଟା ସ୍ବପ୍ନ ସତ ହେବ ନାହିଁ ଜାଣି ସୁଦ୍ଧା ଭଲ..

ସେମିତି ସମୟରେ ତୁରୀ-ଭେରୀ କମ୍ପିଗଲେ ପ୍ରାଣ ଉଡ଼େ ତୁଙ୍ଗ ଶିଖରକୁ ଶାଣଦିଆ ଶର ପରି, ଶବ୍ଦଙ୍କ ସେ ଅମାନିଆ ସେନା ପାଟହାତୀ ଶୁଣ୍ଢ ତୋଳେ, ବଙ୍କା ତେଢ଼ା..

ପ୍ରାତଃ ରୁ ସାୟାହ୍ନ ଯାଏଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପଥରେ ଧାଇଁ ଧାଇଁ ଜୀବନକୁ ଉପଭୋଗ କରୁ କରୁ, ସମୟ ସୁଖର ପସରା ଭରିଦେଲାବେଳେ କେବେ କେବେ ମନକୁ ଆସେ,..

ଆମେ ଖଟିଖିଆ ଆମେ ସର୍ବହରା ଆମେ ଏ ମାଟିର ସନ୍ତାନ, ଆମ ପରିଚୟ, ଆମ ସ୍ବାଭିମାନ ଆମ ପାଇଁ ଅଟେ ଗରୀୟାନ। ଆମ ହାତ ଲାଗି ସଉଧ..