ବିଶାଳ ଗଗନ ତଳେ ଅଛି ସେଇ ସବୁଜ ଧରଣୀ ସମୁଦ୍ରର ସେଇ ଗର୍ଜନ ବି, ଅଛି ପୁଣି କୋକିଳର କୁହୁତାନ ତଥାପି ଲାଗେ କାହିଁକି ଏତେ ଶୁନ୍‌ଶାନ୍।..

ମାମା ଯଦି ଥାନ୍ତା ଏବେ ତାରି କୋଳରେ ଶୋଇଯାନ୍ତି ହଜାଇ ଦିଅନ୍ତି ନିଜକୁ ମାମାର କାହାଣୀ ପେଡ଼ିରେ ଗୋଧୂଳି ପରେ ତାଳବଣର ଭୁତୁଣୀର ଭୟରେ ଶ୍ରାବଣର ବର୍ଷାରେ..

ପ୍ରିୟମ୍ବଦା ମନ ମୋର ଫୁଲଫୁଟା ଋତୁର ବେଳରେ ଯିବୁନାହିଁ ବସନ୍ତର ବଗିଚାକୁ ବନ୍ଦି କରିଦେବ ତୋତେ ନାଗଫେଣୀ କଣ୍ଟାର ଅରଣ୍ୟ କିଏ ବା କରିବ ମୁକ୍ତ? ପକ୍ଷୀରାଜ..

ହସିବାର ଅଦମ୍ୟ ଅଭିଳାଷ ଆଜି ଚିର ପ୍ରଶମିତ ଛାତି ଭିତରେ ଧକ୍କା ଖାଉଥିବା ଅଜଣା ଢେଉର ଆକ୍ରୋଶରେ ଆକ୍ତାମାକ୍ତା ଏ ଜୀବନ। ପୁନେଇଁ ଚାନ୍ଦର ଆତ୍ମୀୟତାର ହସ..

ସେ ସ୍ବପ୍ନରେ ଆସେ। ମେଞ୍ଚାଏ ଶବ୍ଦ ସହ ଚିତ୍ରକଳ୍ପ ଆଙ୍କି କିଛି ଗୋଟେ କହିବାକୁ ଆସେ। ଥରେ ଥରେ ସେ ଚାପିଦିଏ ତାର ସ୍ନେହବସର ପଣତ ତଳେ..

ନୂଆ ବର୍ଷ ଶୁଭ ସକାଳର ଶୁଭ ଅଭିନନ୍ଦନ ଘେନିବୁ ବୋଲି ମୋ ଆଶା ଫୁଲ ଫୁଟୁଥାଉ ତୋ ଚଲାବାଟେ ପୂରଣ ହେଉ ତୋ ଆଶା। ତୋ ବାଟରୁ..

ମୁଁ’ ଯେ କେଡ଼େ ଅହଂକାରୀ ଅତୀତର କଥା ଘାଣ୍ଟି ଦୋଷ ଖୋଜିବା ଅନ୍ୟର ଓ’ହୋ ମୋର ଭାଗ୍ୟ! କରିବାର ଯୋଗ୍ୟ ଯଦି ତାହା ମୁଁ’ ଅଟକାଇବି ତଥାପି..

ତୁମକୁ ବସିଛି ଚାହିଁ ଯୁଗ ଯୁଗ ଯାଏ ହେଲେ ତୁମେ କ’ଣ କେବେ ଭାବ? ତୁମେ କ’ଣ ଜାଣ ସତେ କେତେଦିନ ମିଶି ହୁଏ ବର୍ଷ ଆଉ..

ତୁମେ କି ଖୋଜୁଛ ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗମହଲରେ ଅବା ଚିତ୍ରାର୍ପିତ ମଧୁଶାଳାପୁରେ ପ୍ରେମ କି ହୋଇଛି ବନ୍ଦୀ ରାଜ ଅନ୍ତଃପୁରେ ଅବା ଚିତ୍ରସେନ ଗନ୍ଧର୍ବର ଅମରାବତୀରେ ଅଥବା ଲୁଚିଛି..

ନିଦ ମାଉସୀର ଦୁନିଆ ବଣରେ ସ୍ବପ୍ନ ବଣିକର ବଇଁଶି ଶୁଭିଲେ କାମ ଥାଉ ବାକି ଆଖି ଯାଏ ଲାଗି ଅଳସ ପଣରେ ଶୋଇଯିବା ପାଇଁ, କେତେ ଅଳି..

ତା’ ଚେହେରାର ଲାଲିମା ଡୁବିବାକୁ ବସିଲାଣି ବୟସର ଅପରାହ୍ନରେ, ତା’ ପାକୁଆ ପାଟିର ହସ ପରିବାରର ମନ କିଣେ ଅସ୍ପଷ୍ଟ କଥାରେ ତା ଅଭିଜ୍ଞତା ପୁର୍ଣ୍ଣ ରୂପ..

ନାରୀ କେଜାଣି କାହିଁକି ସେ ଭଲ ପାଇବା ଶିଖେ, ଅନ୍ୟକୁ ପ୍ରେମ କରିବା ଶିଖେ, ଅଯାଚିତ ଭାବରେ ହୃଦୟର ସବୁଯାକ ସାଇତା ଭଲପାଇବାକୁ ଅଜାଡ଼ି ଦେବା ଶିଖେ,..

ଥିଲା ମୋର ଏକ ଶାଳୀ ଦେଖିବାକୁ ଟିକେ କାଳୀ ହସିଦେଲେ ସେ ମୁକ୍ତା ଝରିପଡ଼େ କଥା କହେ ଭଳି ଭଳି। ନାଁ ଟି ମଉନାବତୀ… ଚବିଶି ଘଣ୍ଟିଆ..

କମ୍ପୁଟର୍‌ କାଲିଥିଲା ଯାହା ସପନ ଆଜି ହୋଇଲା ସତ କମ୍ପୁଟର୍ ବଳେ ମଣିଷ ଏବେ ଉଡ଼ାଏ ନେତ! ଏଇ ବସ୍ତୁ କେଡ଼େ ଅଜବ ଅଛି ତାପାଖେ ଜ୍ଞାନ..

ଜୀବନର ଅନେକ ରୂପ ମୁଁ ଦେଖେ ଲୋକଙ୍କୁ ହସି ହସି ଦୁଃଖ ସହିଯିବାର ଦେଖେ, ଆଉ ନିଜ ଲୋକଙ୍କୁ ଦୁଃଖ ଦେବାର ଦୃଶ୍ୟ ବି ଦେଖେ, ଆଲୋକରୁ..

ଏ ସ୍ବାର୍ଥ ବୋଳା ପରିବେଶ ରେ ବି ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ମୋର ଭଲ ମଣିଷଟିଏ ହେବାକୁ, କିଛିଟା ସ୍ବପ୍ନ ସତ ହେବ ନାହିଁ ଜାଣି ସୁଦ୍ଧା ଭଲ..