ପ୍ରକାଶନ ଆରମ୍ଭ ବର୍ଷ: ୨୦୧୨, ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ସମ୍ପାଦିକା: ସବିତାରାଣୀ ବେହେରା

ପ୍ରକାଶନ ଆରମ୍ଭ ବର୍ଷ: ୧୯୮୯, ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ସମ୍ପାଦିକା: ଶୈଳରାଣୀ ମିଶ୍ର

ପ୍ରକାଶନ ଆରମ୍ଭ ବର୍ଷ: ୨୦୧୪, ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ସମ୍ପାଦକ: ଜୟାଶୀଷ ରାୟ

ପ୍ରକାଶନ ଆରମ୍ଭ ବର୍ଷ: ୧୯୩୯, ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ସମ୍ପାଦକ: ମାୟାଧର ମାନସିଂହ

ଆତ୍ମାର ଏହି ଦ୍ୱିବିଧ ବିଭାଗ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିକରେ ଅପରଟିକୁ ଜାଣିବା ହିଁ ପ୍ରକୃତ ପନ୍ଥା। ବିମଳ ବିବେକବାଣୀରେ ସ୍ୱେଚ୍ଛାଚାରିତାକୁ ସଂଯତ କରିପାରିଲେ ମନୁଷ୍ୟ ପ୍ରକୃତ ମନୁଷ୍ୟତା ଲାଭ..

ଯନ୍ତ୍ର ତତେ କି ମନ୍ତ୍ର ଦେଉଛି ମାଟିର ମଣିଷ ଆରେ, ମୁଗ୍ଧ ତୋହାର ଚିତ୍ତ ଗହନେ ଚିନ୍ତି ପାରୁନୁ ବାରେ? ମଥା ତୋଳି ସେଇ ଯନ୍ତ୍ର ଯେ..

ପ୍ରକାଶନ ଆରମ୍ଭ ବର୍ଷ: ୧୯୪୫, ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା: ବାମଣ୍ଡାର ରାଜା ସାର୍‌ ବାସୁଦେବ ସୁଢଳ ଦେବ, ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ସମ୍ପାଦକ: ମାୟାଧର ମାନସିଂହ

(ରାଗ- ଜୟନ୍ତ, କଳାକାଇଁଚ ବାଣୀ) ଧୀରେ ଘେନ କାନନରେ କୃଷ୍ଣ ବିଳମ୍ୱିତ ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା ଘେନି ଭାଳୁଛନ୍ତି ମାତ। କଳାମାଣିକ ରେ! ନିଧନ ସଙ୍ଖାଳି ମୋର ଦରିଦ୍ର..

ବ୍ରଜକୁ ଚୋର ଆସିଛି ଘେନିଯିବ, ଶୁଅ ତୁନି ହୋଇ ରେ। ରଙ୍କର ଧନ ମୋ’ ଗୋକୁଳ-ଚନ୍ଦ୍ରମା, ନିଶି ପାଇ ନାହିଁ ରେ। ।୧। ରାତି ଗୋଟାଯାକ ମାତିଲୁ..

ଭାବିଛି ସମସ୍ତ ପଥ ମୁଖ ଛବି ତାର କେମନ୍ତେ ମୋ ପାଶେ ପୁଣି, ତାର ଅଭିସାର ହୋଇବ ବିରହ ପରେ; ଭାଷି ମୁଁ କି ବାଣୀ ଡାକିବି..

ପ୍ରଦୀପ ଜଳୁଛି କିପାଁ? ଲିଭାଅ ତାହାରେ ତବ ରୂପ-ଶିଖା ଜଳ ଘନ ଅନ୍ଧକାରେ। ଠିଆ ହୁଅ କକ୍ଷ ମଧ୍ୟେ, ଧୀରେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଅଙ୍ଗ ଆବରଣ ଅଙ୍ଗ..

ନିରୋଳ ପଉଷ ସଂଧ୍ୟା, ଗହନ ବନାନୀ, ପର୍ବତ ଉଢ଼ାଳେ ଖସେ ସାୟନ୍ତନ ରବି, ଶୁଭେ ଖାଲି ଏଠି ସେଠି ପତତ୍ରୀର ବାଣୀ ନିର୍ମେଘ ଗଗନ-ଏକ ସ୍ବର୍ଣ୍ଣ ଦୀପ୍ତ..

ତୁମର କରୁଣାର ଯୋଗ୍ୟ ନୁହେଁ ମୁଁ ଯେ- ତୁମ କରୁଣା କିପାଁ ମାଗିବି, ଦେଇଛ ଯେଉଁ ଦୁଃଖ ନିବିଡ଼ ଦାବ-ଦାହ, ନୀରବେ ପ୍ରାଣେ ପ୍ରାଣେ ଭୋଗିବି। ତୁମର..

(ରାଗ-ମାୟାମାଳବଗୌଡ଼ା-ରୂପକ ତାଳ) ଉଠିଲୁ ଏଡ଼େ ବେଗି କାହିଁକି ରେ ଦୁଖିଧନ ଦଧି ମନ୍ଥାଈ ଦେବୁ ନାହିଁଇ କି ରେ ।ପଦ। ଦେହ ପାସୋରି ଦଣ୍ଡେ, ନିଦ ନଗଲୁ..

ଆଧୁନିକ ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟର କାହିଁକି ବହୁଳପ୍ରଚାର ହୋଇପାରୁ ନାହିଁ, ଏହାହିଁ ପ୍ରବନ୍ଧଟିର ଆଲୋଚ୍ୟ ବିଷୟ।

କୃଷ୍ଣପ୍ରସାଦ ଥିଲେ ବହୁମୂଖୀ ପ୍ରତିଭା;- ଏକାଧାରରେ, ନାଟ୍ୟକାର, ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ, ଅଭିନେତା, ଗୀତିକାର, ସ୍ଵରକାର, ଗାୟକ ଏବଂ ବାଦ୍ୟଶିଳ୍ପୀ।