ବଟୁଆ ଓଡ଼ିୟାମିର ଗୋଟାଏ ଚିହ୍ନ-ଓଡ଼ିୟାମିମାନେ ଖାଣ୍ଟି ଓଡ଼ିୟାମି; ବଙ୍ଗୋଡ଼ିଆ ବା ବିହାରୋଡ଼ିଆ ବା ତେଲଙ୍ଗୋଡ଼ିଆ ଏ ଚିହ୍ନଟାକୁ ଜାତି ଚିହ୍ନ ବୋଲି ମାନିବାକୁ ରାଜି ନୁହଁନ୍ତି। କଲିକତିଆ..

ଖଲିକୋଟର ଦୁଇଲକ୍ଷ ଲୋକଙ୍କ ଭିତରେ ପ୍ରତିଦିନ ଯିବା ଆସିବା ଚାଲିଛି। କେତେ ସଂସାରରୁ ଯାଉଛନ୍ତି, କେତେ ସଂସାରକୁ ଆସୁଛନ୍ତି। ଏ ଖବର ରଖୁଛନ୍ତି ଗୃହ-ପରିବାର ବା ସାଇପଡ଼ିଶାର..

ସ୍ବାଧୀନତା ପରବର୍ତ୍ତୀ ଓଡ଼ିଆ କାବ୍ୟକବିତାକୁ ଦିଗ୍‌ଦର୍ଶନ ଦେବାରେ କବି ସୌଭାଗ୍ୟ କୁମାରଙ୍କ ଭୂମିକା ଉଲ୍ଲେଖଯୋଗ୍ୟ। ଉତ୍ତର ଷାଠିଏ ଓଡ଼ିଆ କାବ୍ୟ କବିତାରେ ବାକ୍‌ଛଳ ସହିତ କାବ୍ୟିକ ଛନ୍ଦର..

ହ୍ୟାଲୋ-ଓ-ଓ ମୀନୁ। ମୁଁ ଆଜି ଏପିସୋଡ୍‌ଟା ମିସ୍ କରିଗଲିରେ। ହଁ ଶୁଣ, ଆଜି ମାନସୀର କଣ ହେଲା? କଣ କହିଲ ପ୍ରେଗ୍‌ନାଣ୍ଟ!! ହାଓ କ୍ୟାନ୍ ଇଟ୍ ବି..

ମୋ ମୁଣ୍ଡ, ମୋ ଧମନୀ ମୋ ଛାତି, ମୋ ଉଲ୍ଲାସର ରକ୍ତରେ ଗାଧୋଇ ଫେରିଛ ତ? କାଇଁ ଟିକେବି ବିଭତ୍ସ ଦିଶୁନ! ଏଇ ଟିକକ ଆଗରୁ କେତେ..

ବିରଳ ପ୍ରଜାତି ପ୍ରେମ ବଦଳି ଯାଉଚି ଗୀତରେ ଗୀତ ବଦଳି ଯାଉଚି ପ୍ରେମରେ ଗଛରେ ଗଛେ ପକ୍ଷୀ ଗଛେ ଗୀତ ଗଛେ ପ୍ରେମ। ମଣିଷ ପକ୍ଷୀଠୁ ଶିଖିଥିଲା..

କୋଟି ଲାବଣ୍ୟନିଧି ରେ ପଦ୍ମ ତୁହି, କି ଅମୃତେ ତୋ ତନୁ ଗଢ଼ିଲା ବିହି? ତୋ ରୂପ-ଦରଶନେ ମୋର ହୃଦୟ ପୁଣ୍ୟ ଆନନ୍ଦେ ହୁଏ ଅମୃତମୟ ।୧।..

ତୁମେ ଯେବେ ଆସି କବାଟକୁ ମୋର ଧଡ଼ଧାଡ଼ ପିଟୁଥିଲ, ଖଟତଳେ ଲୁଚି ବସିଥିଲି ମୁଁ। କାନେଇ କାନେଇ ଶୁଣି ପାରୁଥିଲି ତୁମ ସକେଇ ସକେଇ କାନ୍ଦିବାର ଧ୍ୱନି।..

କେଁ କେଁ କେନ୍ଦରା ମୁଁ କେତେ ବଜେଇଲି। ଏକା ଲୀଳା ଲାଗି ସିନା ଯୋଗୀ ହୋଇଗଲି। ଟୁକୁନା ଗୁଣୁଗୁଣୁ ହୋଇ ଏହି ଦୁଇଧାଡ଼ି ଗୀତ ବୋଲୁଥାଏ। ଲତା..

ଭୁବନେଶ୍ବର: ମହାପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ଅଣସର ବା ଅନବସର ସମୟରେ ବ୍ରହ୍ମଗିରିସ୍ଥ ଶ୍ରୀ ଅଲାରନାଥ ଦେବଙ୍କ କଥା ସମସ୍ତଙ୍କର ମନେପଡ଼େ। ଏପରିକି ବୈଷ୍ଣବଧର୍ମର ପ୍ରଚାରକ ଶ୍ରୀ ଚୈତନ୍ୟ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ..

ତୁମକୁ ବା ସଚ୍ଚିବାବୁ ଦେଖିଥିଲେ କେବେ ଜାଣେନାହିଁ ଅଳକା ସାନ୍ୟାଲ ସେତେବେଳେ ଆକାଶରେ ସ୍ବର୍ଣ୍ଣ ଚିତା ବାଘ ଅବା ହରିଣର ଛାଲ ଅବା ଥିଲା ଗୋଲ ହୋଇ..

“କିଏ କହେ ଖୋଜିବାରେ ଆନନ୍ଦ! ମୁଁ ତାକୁ ପାଇବା ପରେ ବୁଝିଲି ଆନନ୍ଦର ମାନେ କ’ଣ। ତୁ ବୁଝିପାରିବୁନି ସେ ସୁଖ କଣ। ମୁହୂର୍ତ୍ତକ ମଧ୍ୟରେ ଅନୁଭବ..

ମୋ ଦୁଃଖ ଓ ଭାରତର ମାନଚିତ୍ର ମୋ ଭିତରର ଦୁଃଖକୁ ଆଙ୍କିବାକୁ ବସିଲେ ଭାରତର ମାନଚିତ୍ର ଆଙ୍କି ହୋଇଯାଏ॥ ସୀମାନ୍ତ ଯାହାର ବୋମା ମାଡରେ ଦନ୍ତୁରୀତ ମଝିରେ..

ତାଙ୍କ ଶାଢ଼ୀରେ ଲକ୍ଷ ବିହଙ୍ଗର ଶୋଭା। ବିହଙ୍ଗମାନେ ଉନ୍ନୁଖ ଓ ସୁନ୍ଦର। ମିସେସ୍‌ ପୁରୀ ସମୃଦ୍ଧା ଓ ସୁନ୍ଦରୀ। ସୁନ୍ଦରୀ ବୋଲି ଧରିନେବାକୁ ହେଉଛି, କାରଣ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ..

ଏବେ ହିସାବ କରିବାର ବେଳ ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ବର୍ତ୍ତମାନଠାରୁ ଶେଷ ପ୍ରାନ୍ତ ଯାଏଁ ହାନିଲାଭ କ୍ଷୟକ୍ଷତି ସୁଖଦୁଃଖ ପ୍ରେମକ୍ରୋଧ ହିସାବ ଅସ୍ପଷ୍ଟ, ପ୍ରଚ୍ଛଦପଟରେ। କେତେ ଯେ ଅଡ଼ୁଆ..

ଘର ଛାଡ଼ି ଦିନସାରା ଅରଣ୍ୟମୁହାଁ ହାତ ଠାରି ଆ’ ଆ’ ବୋଲି ଡାକିଲା ଏ ଅରଣ୍ୟର ମୋହ ଏତେ ବାଟ ଚାଲିଆସିଲି ଯେ ଚିହ୍ନି ହେଉନି ପଛକୁ,..