ମଳୟ ପ୍ରିୟାର ନିଃଶ୍ୱାସ ବୋଲି ପଛକୁ ଦେଲି ମୁଁ ଚାହିଁ, ବକ୍ଷେ ବାଜିଲା ବୈଶାଖ ଶ୍ୱାସ ଫେରିଲା ଲଜ୍ଜା ପାଇ। ଚମ୍ପକେ ପ୍ରିୟା ଗୌର କାନ୍ତି ବଧୂଲି..

ଧର୍ମ ରଖିଛି ଧରି ଶୁଣିଲି ବ୍ୟାଖ୍ୟା ବହୁ ଖୋଜିଲି ଶାସ୍ତ୍ର ଚାଖିବାକୁ ଏତେ ଧର୍ମ-ମଧୁର ମହୁ। ବଡ଼ ଅକ୍ଷର ଭିତରେ ଜଡ଼ିତ ଆଚାର ନିୟମ ଥୋଡ଼ା ନ..

କାହାକୁ ଅଛପା ଅଛି, ମାନବ ସମାଜେ ସେ ଅତି ନାସ୍ତିକ ଜଣେ ମନେ ବାକ୍ୟେ କାର୍ଯ୍ୟେ? ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳେ ତା ଜନ୍ମ, ନାହିଁ ଉପବୀତ; ମ୍ଳେଛ ଅନ୍ନ..

ହେ ବିଧାତା ପ୍ରାଣପତି, ଦିନୁ ଦିନୁ ଆୟୁ ଯାଏ ସରି, ଖାତା ପତ୍ର ଦେଖି ଥରେ ବୁଝ ଦେଖି କିବା ଅଛି ଜମା, ଅନ୍ୟାୟର ଖରଚରେ ଖାତା..

ଦୂରେ ତାଳବଣ ଆକାଶେ ଶୁଣାଏ ମାଟିର କବିତା କି ସେ ଏ ଗ୍ରାମର ପଥ ତହିଁ ଦିଗନ୍ତେ ମିଶେ। କ୍ଷେତ ପରେ କ୍ଷେତ କାଶଫୁଲ ଆଉ ବେଣାରେ..

ପରିଣୟ-ପୀଠ ପରେ ଚାରି-ଚକ୍ଷୁ-ବିସ୍ମିତ-ମିଳନ ପ୍ରଥମେ ଯିବନେ ସେ ଯେ ଘେନି ସ୍ୱପ୍ନ-ରସୋଚ୍ଛଳ ମନ, ଆଜି ସଖି ମନେପଡ଼େ, ଲାଜେ ଲାଜେ ଟେକି ଉତ୍ତରୀୟ କିଶୋରୀ-ନୟନ ଦେଇ ଚାହିଁଥିଲ..

ଯେ ଦେଶେ ଜନମ ମୋର ଯେ ଦେଶେ ମୋହର ଘର ବହଇ ଯା’ର ସମୀର ଶ୍ୱାସେ ପ୍ରଶ୍ୱାସେ, ଯେଉଁ ଦେଶର ତପନ କରଇ ଆଲୋକ ଦାନ କରିଛି..

ମାତୃଭାଷା ମାତୃସମା, ଏହା ତଥ୍ୟ ମଣି ସେବ ତାଙ୍କୁ ଭକ୍ତିଭରେ ଦିବସ ରଜନୀ। କେତେ ଥାକ-ସ୍ନେହମୟୀ ଜନନୀ ତୁମ୍ଭର, ବାଲ୍ୟେ ଶିଖାଇଲେ ପାଞ୍ଚି ତୁମ୍ଭର ମଙ୍ଗଳ। ସେହି..

ପର ମୂଲ ଖଟି ଖଟି ଗୋକୁଳିଟି ରାତିକୁ ଫେରେ ଅରଜନଯାକ ଭାତକୁ ନଅଣ୍ଟ, ଚାଉଳ ସେରେ। ବୁଲି ବାରବାଡ଼ି ବୁଢ଼ୀକାଳେ, ଖୁଡ଼ି ଖୋଜନ୍ତି ଶାଗ କାନିସିରି କଣ୍ଟା..

ଶୁଣ ହୋ ବଇସୁତ ମନୁ ବଦୟନ୍ତି ଅଗସ୍ତି ବିଦୁର ମଲାର ହୋଇଲା ବରଷକ ସଂଗତି ।୧। ଜ୍ୟେଷ୍ଠା ନକ୍ଷତ୍ର ଯେ ଅଟଇ ସେ ଦିନର ନାଗ ନାମରେ..

ମୂଳ ବଙ୍ଗଳା : ସୁନୀଲ ଗଙ୍ଗୋପାଧ୍ୟାୟ , ଅନୁବାଦ : ପ୍ରଦୀପ କୁମାର ଦାଶ ସକାଳ ବେଳା୤ ମେଘୁଆ ପାଗ୤ ଯେଉଁଥିଲାଗି ପିଲମାନଙ୍କ ମନ ଖରାପ୤ ଆଜି..

କେହି ଛୁଇଁନାହୁଁ କାହାକୁ, ପଦେ ବି କଥା କହିନାହୁଁ କେହି, କିଏ ସେ ପରତେ ଯିବ ଯେ ଏପରି ସାରା ରାତି ଗଲା ପାହି? ଆଗରୁ ତମକୁ..

ଆଣ ତବ କର ସଖି, ଧରେ ମୁଁ ନିବିଡ଼େ ଚାଲିବା ସରଣୀ ଖୋଜି, ଏ ସଂସାର ଭିଡ଼େ, ଜୀବନ-ସଂଗ୍ରାମ କାଟି। ମିଥ୍ୟା, ବ୍ୟଭିଚାର, ଦାରିଦ୍ର୍ୟ, ଲାଞ୍ଛନା, ଦୁଃଖ,..

(ରାଗ-ପଞ୍ଚମ ବରାଡ଼ି) ବିଚାରଇ ମାଳ ଯମକରେ କବି ମନେ ବୁଲେ ରାମ-ରାମ ରାମନେତ୍ରୀ ଘେନି ବନେ ଯେ। ବୃଷଭାନୁ ଭାନୁ ଭାନୁ ପ୍ରଭା ତାପ ନାହିଁ। ବୃତ..

(୧) ପ୍ରଦୀପ ନିରଳସ ଏକ ନୀରଭ ଭାବୁକ ସରି ସନ୍ଧ୍ୟାର ଏହି ସ୍ତିମିତ ପ୍ରଦୀପ ଚାହେଁ କ୍ଷିପ୍ର ମାନସେ ଚିନ୍ତା ହଜିଲା ପରି ସମୀରଣେ ଶିଖା ଶୂନ୍ୟେ..

‘ରୁନୁ! ଗାନ୍ ଶିଖିବେ ଏସ’- ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲି, ରୁନୁ ଫେର୍ କେବେଠୁଁ ଗୀତ ଶିଖିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା?- ମାଷ୍ଟରର ଗଳା ଶୁଣିପାରି ବୋଧହୁଏ ରୁନୁ ଆସି ଛିଡ଼ାହେଲା..