ତମେ ଚାଲିଯିବା ପରେ ସମୟ ଦିଶିଲା ଏକ ରାତି ଅଧ ବିମାନବନ୍ଦର। ରାତି ଭିତରକୁ ଲମ୍ବିଯାଇଥିଲେ ନୀଳବତୀମାନ। ବକ୍ତବ୍ୟ ତ ପରିଷ୍କାର, ବତୀଙ୍କ ଉତ୍ତାରୁ ଅପ୍ରମିତ ଅନ୍ଧକାର..

ଅନାଦର କରିଚି କେଉଁ ମର୍ଦ୍ଦକୁ। ଲଣ୍ଡିତ ମୁଣ୍ଡ ପଣ୍ଡିତ ହେସ୍ରାରବରେ ଉନ୍ମତ୍ତ ସମ୍ରାଟ ଧନିକପୁତ୍ର, ସୌଦାଗର, ଆପଣା ବିବେକ ସହ ତର୍କରେ ପରାଜିତ ମଠ ମହନ୍ତ ଶାଣିତ..

ନଈ ନାଇଁ ଏଠି ଅଛି ସମୁଦ୍ର ତିଆରିଚି ବାଲିଘର ଖାସ୍ ତମ ପାଇଁ। ସାରା ଖର୍ଚ୍ଚ: ପାଞ୍ଚ ହଜାର ରକ୍ତ କଣିକା ତିନି ଲକ୍ଷ ଝାଳ-ମୁକ୍ତା ଦି..

ଅଫିସ୍‌ରୁ ଫେରୁଥିବା କେଉଁ ଏକ କିରାଣିର ବ୍ୟସ୍ତ ଓ ବିବ୍ରତ ମନ ପରି ସାଇକେଲ୍ ଚକ ମୋର ଘିର୍ ଘିର୍ ଘୂରେ ଆହା ଏ ସହର ଧୂସର..

ସେଦିନ ଏକ ବାଳିକା ନଦୀ ପାଖକୁ ଯାଇ କହିଲି ଅୟୀ ଇଚ୍ଛାବତୀ ବାଳିକା ନଈ। ମୋ ଦେଖିବାରେ ତମ ଇଚ୍ଛାର ପଟ୍ଟାନ୍ତର ନାହିଁ କେବେ ଶାନ୍ତ ନୀରା,..

ଆଖିରେ ମାଖିଲି କଜଳ ଯତନେ–ପାଦରେ ଅଳତା ଗାର ଦିହରେ ଲେପିଲି ହଳଦି ବାଟଣ–ମୁହଁରେ ଲବଣୀ ସର ସୁନ୍ଥା ପଡ଼ିଛି ଖାଲି କିଏ ଲେପିଦେବ ସିନ୍ଥିରେ ସିନ୍ଦୂର କା’..

ରାଜଧାନୀ ପାଣି ପିଇ ପିଇ ଭୁଲି ଯାଇ ଥିଲି ବାପା ଭାଇ ଗାଁକୁ ମୋଟେ ଯିବିନି ଭାବିଛି ବିଲୁଆ ଡିଅଁନ୍ତୁ ଡିହରେ ପରସ୍ତ୍ରୀ ସୁନ୍ଦରୀ ସିଂହକଟୀ ଠାଣି..

ମଣିଷ କି ଜାଣିପାରେ ତାର କେଉଁ ଶବ୍ଦ ହୋଇବ ଅନ୍ତିମ? ଗଛ ତ ବୁଝେନା କେବେ କେଉଁ ଡାଳ ଶ୍ମଶାନେ ଜଳିବ ଶଙ୍ଖାରି କି ଜାଣିପାରେ, କେଉଁ..

ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ଆମର ଅନେକ ଦିନରୁ ପରିଚୟ ଓ ବନ୍ଧୁତା ଚାଟଶାଳୀ ଅବଧାନଙ୍କର ଓ ବାପାବୋଉଙ୍କ ଝାମେଲାରୁ ମୁକ୍ତିପାଇ ଆମେ ମୁହଁସଞ୍ଜରେ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡରେ ବୋହୁଚୋରି ଲୁଚକାଳି..

ଦଶ ଦିଗେ ଆଗ୍ନେୟ ଉତ୍ତରୀ ଲେଖି ଦକ୍ଷିଣରୁ ଆସିଅଛି ମଳୟ ସନ୍ତ୍ରାସ, ସମସ୍ତ ପତ୍ରରେ ଲେଖା ଓଡିଶା ମୋ’ ରକ୍ତରଙ୍ଗା କରବୀର ଦେଶ। ସୃଜନ ସାଜିଛି ଗଙ୍ଗା…ମହେନ୍ଦ୍ରର..

କୈଶୋର: ତମେ ବା ଜାଣିବ କିଆଁ ମୁଁ କାହିଁକି ଚୁପ୍‌ଚାପ୍‌ ବସେ ମନହେଲେ ଖେଳେବୁଲେ ଆଇନାରେ ମୁହଁ ଦେଖେ, ଅକସ୍ମାତ୍‌- ଆଇନାକୁ ପଥର ଫୋପାଡ଼େ ତା’ପରେ ବାରମ୍ବାର..

ସେଇମିତି ଗୁମ୍ ମାରି ବସିଚି, ଘା ଭର୍ତ୍ତି ସାରାଦେହରେ ପୂଜ ପଝୁରୁଚି। କଦବା କେମିତି ହଠାତ୍ ମାଛି ଘଉଡାଏ, ନଚେତ୍ ମଉନ ହେଇଥାଏ। ଦର୍ପଣ ତାର ଅନ୍ତରଙ୍ଗ..

ମରିଯାଇଛି ଭୋକ, ଲିଭିଯାଇଛି ନିଆଁ, ହେଲେ ତିନି ମୁଣ୍ଡକୁ ସଳଖି ବସିରହିଛି ଚୁଲି କ୍ଷୟ ହେଇନି ଚୁଲି ଭିତରର ଆଶା। ଅତୀତର ଉପହାସ, ସ୍ମୃତିର କଟାଳ, ଚୁଲିର..

ଭଲ ରୂପେ ତୁମେ ଜାଣ ଯେ ନାରୀଟିଏ ମୁଁ, ମହାମନ୍ତ୍ର ମମତାର ସବୁରି ଖୁସି ପାଇଁ କେବେ ସହିପାରେ ଆକାଶ ପରି ବର୍ଷା, ବିଜୁଳି ଓ ଝଡ।..

ଝରକା ବାହାରେ କିଛି ପୃଥିବୀ ଓ କିଛି ଆକାଶ ଗଛ ଉପରେ ଢିରା ଦେଇ ଠିଆ ହସ ହସ ଚନ୍ଦ୍ର ଗଛଟା ସାରା ଚଢେଇରେ ଭର୍ତ୍ତି। ଯେତିକି..

କାହାର ମନେ ନଥିବ କାଲି ରାତି ଅନ୍ଧାରରେ ମୁଁ ତୁମ ଉପରେ ସନ୍ତର୍ପଣରେ ହାତ ରଖିଲି କାଳେ ଚମକିପଡ଼ି ତୁମ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଯିବ ବୋଲି। ତୁମେ କିନ୍ତୁ..