ନାରୀ କେଜାଣି କାହିଁକି ସେ ଭଲ ପାଇବା ଶିଖେ, ଅନ୍ୟକୁ ପ୍ରେମ କରିବା ଶିଖେ, ଅଯାଚିତ ଭାବରେ ହୃଦୟର ସବୁଯାକ ସାଇତା ଭଲପାଇବାକୁ ଅଜାଡ଼ି ଦେବା ଶିଖେ,..

ପଦ୍ମଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀନିବାସ ଉଦ୍‌ଗାତା ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟରେ ଜଣେ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ପ୍ରତିଭାଶାଳୀ ସାହିତ୍ୟିକ ଭାବେ ପରିଗଣିତ। ଏକାଧାରରେ ଜଣେ କବି, ଗାଳ୍ପିକ, ଅନୁବାଦକ, ନାଟ୍ୟକାର, ପ୍ରାବନ୍ଧିକ ସହିତ ବିଭିନ୍ନ..

ଅତିରଞ୍ଜିତ ଅଭିନୟ ଯୋଗୁଁ ବହିର୍ଭୂତ ମୁଁ ମଞ୍ଚରୁ ମନୋରମ ଶବ୍ଦ ପଛରେ ଗୋଲ୍‌ଗୋଲ୍‌ କଥା ଉହାଡ଼ରେ ଲୁଚାଇ ରଖିଥିବା ଛଳନାର ବାରୁଦ ବିସ୍ଫୋରଣରେ ନିଜର ହିଁ ଅପମୃତ୍ୟୁ..

ଚୂଲିରେ ବସିଚି ଭାତହାଣ୍ଡି ଫୁଟୁଚି ଭାତ ଆଞ୍ଜୁଳେ ଦାନାର ଇନ୍ଦ୍ରଜାଲ ଚୂଲି ତଳେ ନିଆଁ ଓ ପାଉଁଶ। ଆଞ୍ଜୁଳେ ଦାନା ଯୋଗାଡ଼ିବାକୁ ଗଛତୋଳା, ଖଣିଖୋଳା, ପୋଖରୀଖୋଳା ପୁଣି..

ଥିଲା ମୋର ଏକ ଶାଳୀ ଦେଖିବାକୁ ଟିକେ କାଳୀ ହସିଦେଲେ ସେ ମୁକ୍ତା ଝରିପଡ଼େ କଥା କହେ ଭଳି ଭଳି। ନାଁ ଟି ମଉନାବତୀ… ଚବିଶି ଘଣ୍ଟିଆ..

ସାହିତ୍ୟର ପାଠକମାନଙ୍କୁ ଆଗକୁ ଜଣାଅଛି ଯେ, ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ପୂର୍ବପରି ଅମାୟିକ ସାଧାସିଧା ମଣିଷ ନୁହେଁ; ବର୍ତ୍ତମାନ ଥୋଡ଼ା ଦିନ ହେଲା ମୁଁ ପୁରା ସଂସାରୀ ବନିଅଛି,..

କେତେ ପାରାବାର ଅତିକ୍ରମ କରି ପହଞ୍ଚିଥିଲି ମୁଁ ଏଠି ଆଜି ଫେରିଯିବି କାଲି ଫେରିଯିବି ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଗଲା ବିତି, ସପନ ଡେଣାରେ ଭାସି ଭାସି ଆସି..

ଦୀର୍ଘବର୍ଷର ଲୀଳାଖେଳା ସାରି ଆଜି ହଠାତ୍‌ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଏ ଇହଧାମ ତ୍ୟାଗ କଲି ମୁଁ। ରାତିରେ ସବୁକିଛି ଠିକ୍‌ଠାକ୍‌ ଥିଲା, ଖିଆପିଆ ବି ବେଶ୍‌ କରିଥିଲି।..

ପାହାଡ଼୍‌ କହୁଛେ ଚଢ଼୍‌ ମୋର ଉପ୍‌ରେ ଆଲ୍‌ମାଲ୍‌ ଚଢ଼ିଗଲ ବଲ୍‌ଲେ, ଫସିକରି ରହେଲ ନ ହେତାର୍‌ଠାନେ। ହେକ୍‌ତେ ପଚ୍‌ରାବା କେନ୍ତା ଚଢ଼୍‌ଲ ଆରୁ କେଁ ଉନିହାଟା ନି..

କଲମ ଚାଳକ ଏ କି ସମୟ ଆସିଗଲା? କଲମ ଚାଳକ ତ କେବେବି କହୁ ନଥିଲେ ମୁଁ ଫର୍‌ୱାର୍ଡ଼ ମୁଁ ବେକ୍‌ୱାର୍ଡ଼। ଆଗୁଆ ପଛୁଆ ବର୍ଗ ବର୍ଣ୍ଣ..

ଅନନ୍ତ ଯାଏଁ ଲମ୍ବିଛି ଏଇ ରାସ୍ତା। ତହିଁରୁ କେବଳ ଚାରିପାଦ ଆମର ଆୟୁଷ୍କାଳ ଯେ, ସେତକ ବି ଚାଲିହେଲାନି ଠିକ୍‌ଭାବେ। କେତେ ସହଜ ଥିଲା କୁହ ଜହ୍ନଗୀତ..

ଭଦ୍ର ମହିଳା ମୋତେ ପ୍ରଥମରୁ ହିଁ ସଞ୍ଜୟ ବୋଲି ଧରିନେଇଥିଲେ, ମୋର ସେଥିରେ ପ୍ରତିବାଦ କରିବାକୁ ମଧ୍ୟ ସାହାସ ନ ଥିଲା। ଘଟଣାଟା ପ୍ରଥମରୁ କୁହେ। ମୁଁ..

ଗ୍ରୀଷ୍ମର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ରୌଦ୍ରକୁ ପ୍ରତିଦ୍ବନ୍ଦିତାର ଆହ୍ବାନ ଦେଇ ଗାଁର ସେ ପୁରାତନ ବଟବୃକ୍ଷଟା ଛାୟା ପ୍ରଦାନପୂର୍ବକ ପଞ୍ଚ ପରମେଶ୍ବରଙ୍କୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟି ଦେଉଥିଲା। ଶଙ୍କରା ସମେତ ଅନ୍ୟ ଗ୍ରାମବାସୀବୃନ୍ଦ..

‘ମାତୃଭୂମି’ ଓ ‘ମାତୃଭାଷା’ ଏ ଶବ୍ଦ ଦୁଇଟି ଉଚ୍ଚାରଣ କରିବା ମାତ୍ରକେ ଯେଉଁ କବିର ଚେତନାରେ ଏକ ଅନନ୍ୟ ଶିହରଣ ଖେଳିଯାଏ ସେଇ କବିର କବିତା ପାଠକ..