ଏବେ ଗ୍ରୀଷମ କାଳ ଗଲା। ବରଷା ଋତୁ ପ୍ରକାଶିଲା। ସକଳ ଋତୁଙ୍କର ସାର। ଶସ୍ୟ ସମ୍ପଦ ମଞ୍ଚ ପୁର। ମେଘେ ମିଳିଲେ ଶୂନ୍ୟପଥେ। ବିଜୁଳି ଶବଦ ସଙ୍ଗତେ।..

ଓହ୍ଲାଇ ଏ ଅଗ୍ନି-ରଥୁ ଯିବ ସେହି ଦେଶେ ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରକୃତି ଜହିଁ ଦିଗମ୍ବର ବେଶେ ବୃକ୍ଷହୀନ-ହେମକାନ୍ତ-ସିକତା ବିସ୍ତାର ମହୋଦଧି ତଟ-ପ୍ରାନ୍ତେ। ସିନ୍ଧୁ ସିକତାରେ କ୍ରୀଡ଼ନ୍ତି ନିଶୀଥେ ତହିଁ..

(ରାଗ-ମାୟାମାନବ ଗୌଡ଼ା) ସମୀରଣ ବହଇ ମରମରି ମରମରେ ପୂରଇ ଗିରିଦରୀ; ମରମରେ ପୂରଇ ପରାଣ ରହି ରହି, କାହିଁ ଯାଉଛି ବହି ଥରିଥରି? ଅରୁଣେ ହସି ହସି..

ଦେଖରେ ତାରା ଦେଖ ଆକାଶେ ତୁମରି କବି ଲୋତକେ ଭାସେ ଏ ଧୂଳି ତଳେ କାଙ୍ଗାଳ ବେଶେ ଭ୍ରମର କିବା ଭିକ୍ଷାର ଆଶେ। ମଳିନ କ୍ଷୀଣ ଧୂସର..

‘ଭଲ କରି ନାଆ ବୁହା, ରେ ନାଉରି! ଝିଅକୁ ମାଡ଼ୁଛି ଡର; ଗଡ଼େ ଗଡ଼ ଲୋକେ ଚାହିଁ ବସିଥିବେ, ଝିଅ ଯିବ ଶାଶୂଘର।’ ଭଲ କରି ନାଆ..

ନୁହଁ ତୁମ୍ଭେ ପଲକର ପରାଣର ଦ୍ରୋହ ଗୋ, ନୁହଁ ତୁମ୍ଭେ କ୍ଷଣିକର ଉନ୍ମାଦନା ମୋହ ଗୋ। ନୁହଁ ତୁମ୍ଭେ ବସନ୍ତର ମୋହନ ବିଳାସ, ନୁହଁ ତୁମ୍ଭେ ନନ୍ଦନର..

ଏଥର ଆସିଚି କାଳ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଜରା ଓ ମୃତ୍ୟୁର ଏଥର ଆସିଚି ଋତୁ ଲୋଳଚର୍ମା ବୁଢ଼ୀମାନଙ୍କର କତରା କାଖେଇ କୋଳେ, ଇଷତ୍‌ ଉଷ୍ଣତା ପାଇଁ ଉହ୍ମେଇରେ ସ୍ବରଗ..

ଉତ୍କଳ-କମଳା ବିଳାସ-ଦୀର୍ଘିକା, ମରାଳ ମାଳିନୀ ନୀଳାମ୍ବୁ ଚିଲିକା, ଉତ୍କଳର ତୁହି ଚାରୁ ଅଳଙ୍କାର ଉତ୍କଳ-ଭୁବନେ ଶୋଭାର ଭଣ୍ଡାର; ସ୍ବଭାବେ ଭାବୁକ-ମାନସ-ଉଲ୍ଲାସୀ ଦିଗନ୍ତ-ବିସ୍ତାରୀ ତୋର ବାରିରାଶି, ପ୍ରସନ୍ନ ବଦନୀ..

କିଏ କହେ? ସୂର୍ଯ୍ୟ ତା’ର ଆଲୋକର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଉଦ୍‌ଭାସେ ସୃଷ୍ଟିର ରହସ୍ୟ ଯାହା ଖୋଲିଦେଇ ବିବୃତ୍ତି ପ୍ରକାଶେ। ସୂର୍ଯ୍ୟ ବରଂ ସୃଷ୍ଟିର ହୃଦୟ ବେଶୀ ଅବରୁଦ୍ଧ କରେ,..

ସନ୍ଧ୍ୟାର ଆକାଶ ଗୁଜରାଟୀ ରମଣୀର ପାଲଟା ଶାଢ଼ୀପରି ସଫେଦ ଛାୟାପଥ ଅତିପରିଚ୍ଛନ୍ନ, ଦିଗତଳେ ବାଇଗଣୀ ସ୍ୟାହିପରି ସ୍ବଳ୍ପ ମେଘ ଛାୟା କଫି ଓ ବାଦାମ ବନ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ..

ଆହେ ଓଡ଼ିଶାର ଜନତା ପୋଡ଼ିଯାଉ ମୋର ଲେଖକ ହେବାର ନଗଲା ଯଦି ମୋ ବାରତା। ପୋଡ଼ିଯାଉ ମୋର ସଳଖ ସୁନ୍ଦର ନାନା କାରୁକାମ ଶବଦ, ପୋଡ଼ିଯାଉ ମୋର..

ନବ ବିକଶିତ ଫୁଲ ଗନ୍ଧ ନବ ସରସ କବିତା ଛନ୍ଦ ବନ ବିହଗ ମଧୁର ତାନ ଶିଶୁ ସରଳ ତରଳ ଗାନ ନବ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କମଳ କାନନ..

ଛୋଟ ଛୋଟ ଫୁଲ ଛୋଟ ଛୋଟ ଶ୍ୟାମ ଘାସ ଟିକି ଓଠଧାରେ ନାଲି ଗୁଲୁଗୁଲୁ ହାସ ଛୋଟ ତରାଟିର ମିଟିମିଟି ଆଖି ଠାର ଓଦା ଆଖିତଳେ ସରୁ..

ବରଷା ରାତିରେ ଯେ ଯାହାର ଘରେ ଶୁଅନ୍ତି ସମସ୍ତେ ଯାଇଁ, କେଉଁଠାରେ କିଏ ଗୀତ ଗାଉଥାଏ ପିଲା ଶୁଆଇବା ପାଇଁ। ପହିଲି ଆଷାଢ଼େ ବରଷଇ ମେଘ ଆଣ୍ଠୁଆଣି..

ବଖାଣି ମହିମା ଧୁନିକୁ ସ୍ଥାପିବା ଶ୍ରୀମୁଖରେ ଆଜ୍ଞା ଦେଲେ। ଦାସପଣେ କିଣି ଅଧବା ଆଣି କିମ୍ପା ଏତେ ସରି କଲେ ॥୧॥ ନାହିଁ ମୋ ଭରସା ଉଡ଼ୁଛି..

ଅଠାନବେ ମସିହାର କେଉଁ ଏକ ପଉଷ କାଳର ଭିଜା ଶୀତୁଆ ସଞ୍ଜରେ ଭେଟିଥିଲି ତାକୁ, ଇବ୍‌ ନଈ ଆରପାରି ବନ୍ଧପାଲି ଗାଁ ମୁଣ୍ଡ ଶାଳବଣ ଉହାଡ଼ରେ ବାଣ୍ଟି..