ସେଇମିତି ଗୁମ୍ ମାରି ବସିଚି, ଘା ଭର୍ତ୍ତି ସାରାଦେହରେ ପୂଜ ପଝୁରୁଚି। କଦବା କେମିତି ହଠାତ୍ ମାଛି ଘଉଡାଏ, ନଚେତ୍ ମଉନ ହେଇଥାଏ। ଦର୍ପଣ ତାର ଅନ୍ତରଙ୍ଗ..

ମରିଯାଇଛି ଭୋକ, ଲିଭିଯାଇଛି ନିଆଁ, ହେଲେ ତିନି ମୁଣ୍ଡକୁ ସଳଖି ବସିରହିଛି ଚୁଲି କ୍ଷୟ ହେଇନି ଚୁଲି ଭିତରର ଆଶା। ଅତୀତର ଉପହାସ, ସ୍ମୃତିର କଟାଳ, ଚୁଲିର..

ଭଲ ରୂପେ ତୁମେ ଜାଣ ଯେ ନାରୀଟିଏ ମୁଁ, ମହାମନ୍ତ୍ର ମମତାର ସବୁରି ଖୁସି ପାଇଁ କେବେ ସହିପାରେ ଆକାଶ ପରି ବର୍ଷା, ବିଜୁଳି ଓ ଝଡ।..

ଝରକା ବାହାରେ କିଛି ପୃଥିବୀ ଓ କିଛି ଆକାଶ ଗଛ ଉପରେ ଢିରା ଦେଇ ଠିଆ ହସ ହସ ଚନ୍ଦ୍ର ଗଛଟା ସାରା ଚଢେଇରେ ଭର୍ତ୍ତି। ଯେତିକି..

କାହାର ମନେ ନଥିବ କାଲି ରାତି ଅନ୍ଧାରରେ ମୁଁ ତୁମ ଉପରେ ସନ୍ତର୍ପଣରେ ହାତ ରଖିଲି କାଳେ ଚମକିପଡ଼ି ତୁମ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଯିବ ବୋଲି। ତୁମେ କିନ୍ତୁ..

କେତେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ମନ ତଳେ ଚାପି ଛାତିର କୋହକୁ ଆଖିରେ ସାଉଁଟି ଓଠ ଧାରେ ଭରି ସଜ ଶତଦଳ ବକ୍ଷୁ ନିଗାଡ଼ି ପୀୟୂଷର ଝର। ଧନ୍ୟ ଗୋ..

ଲୁହ ଡବଡବ ଆଖିରେ ଅପମାନ ଦିଅନା ଡହକୁଥିବା ଭୋକରେ ମୋତେ ଆଉ ଜାଳନା, ଏଠିକୁ ଆସ, ଦେଖିବ ଆମର ଗତାନୁଗତିକ ବସ୍ତୁକୈନ୍ଦ୍ରିକ ଦୃଶ୍ୟଗୁଡିକ! ଲୋଭନୀୟ କୋଠରୀ ତୁମର..

ବଞ୍ଚିବାର ସରଳ ଅଭ୍ୟାସ ଯେତେଥର ହଜିଛି ସେତେଥର ଆମେ ଅଚିହ୍ନା ବାରିଛୁ ପରସ୍ପରକୁ ମୋର ଦର୍ପଣ ଓ ମୁଁ ଦର୍ପଣ ଦେଖିଲେ ଲାଗେ ଲୋକଟିକୁ ଦେଖିଛି କେଉଁଠି..