ବନ୍ଧାପଡ଼ିଛି ମୁଁ ଛନ୍ଦା ପାଖରେ କରିଛି ସପଥ ଧରିବି ତା ହାତ ଦେଇଛି ମୋ ମନ ନେଇଛି ତା ମନ କରିବି ତା’କୁ ମୋ ଜୀବନ ଧନ।..

ଗୋଟେ ବୁଢ଼ୀ ଗାଈର କଙ୍କାଳ ପରି ଏବେ ପଡ଼ିଚି ବଗିଚା! ଗାଈ: ଯା’ର କ୍ଷୀରରୁ ତିଆରି ଦହି, ଛେନା, ଲହୁଣି ଓ ଘିଅ ଖାଇ ବଢ଼ିଚି ଆମର..

ଗଲା କାଲି ରାତିଅଧରୁ ସାଉଁଟି ଆଣିଥିବା ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ଅନ୍ଧାରକୁ ନେଇ ତିଆରିଛି ଗୋଟେ ଘର। ସକାଳ ନରମ ଖରାରୁ ଖଣ୍ଡେ କାଟି ଆଣି ତିଆରିଛି କବାଟ ଝରକା।..

ମୋ ମୁଣ୍ଡ, ମୋ ଧମନୀ ମୋ ଛାତି, ମୋ ଉଲ୍ଲାସର ରକ୍ତରେ ଗାଧୋଇ ଫେରିଛ ତ? କାଇଁ ଟିକେବି ବିଭତ୍ସ ଦିଶୁନ! ଏଇ ଟିକକ ଆଗରୁ କେତେ..

ବିରଳ ପ୍ରଜାତି ପ୍ରେମ ବଦଳି ଯାଉଚି ଗୀତରେ ଗୀତ ବଦଳି ଯାଉଚି ପ୍ରେମରେ ଗଛରେ ଗଛେ ପକ୍ଷୀ ଗଛେ ଗୀତ ଗଛେ ପ୍ରେମ। ମଣିଷ ପକ୍ଷୀଠୁ ଶିଖିଥିଲା..

ଘର ଛାଡ଼ି ଦିନସାରା ଅରଣ୍ୟମୁହାଁ ହାତ ଠାରି ଆ’ ଆ’ ବୋଲି ଡାକିଲା ଏ ଅରଣ୍ୟର ମୋହ ଏତେ ବାଟ ଚାଲିଆସିଲି ଯେ ଚିହ୍ନି ହେଉନି ପଛକୁ,..

ଯୀଶୁ ଛାତିକୁ ବିଦ୍ଧ କରୁଥିବା କଣ୍ଟାକୁ କେମିତି ଫିଙ୍ଗିବି? ଯୁଆଡ଼େ ଫିଙ୍ଗିଲେ ବି କେହି ନା କେହି ତ ରକ୍ତାକ୍ତ ହେବ। କିମ୍ଭୀରିଣୀ ମୁଁ ମୂର୍ଖ ମାଙ୍କଡ଼..

ଅନେକ ଦିନ ତଳର କଥା: ମାଆ ପଚାରିଥିଲା ସେଦିନ- କିଏରେ ସେ? କାହା ସଙ୍ଗେ କଥା ହଉଥିଲୁ? ଉତ୍ତର ଦେଲି, କଲେଜର ପୁରୁଣା ସାଙ୍ଗଟିଏ ଅନେକ ଦିନ..

ତମେ ଚାଲିଯିବା ପରେ ସମୟ ଦିଶିଲା ଏକ ରାତି ଅଧ ବିମାନବନ୍ଦର। ରାତି ଭିତରକୁ ଲମ୍ବିଯାଇଥିଲେ ନୀଳବତୀମାନ। ବକ୍ତବ୍ୟ ତ ପରିଷ୍କାର, ବତୀଙ୍କ ଉତ୍ତାରୁ ଅପ୍ରମିତ ଅନ୍ଧକାର..

ଅନାଦର କରିଚି କେଉଁ ମର୍ଦ୍ଦକୁ। ଲଣ୍ଡିତ ମୁଣ୍ଡ ପଣ୍ଡିତ ହେସ୍ରାରବରେ ଉନ୍ମତ୍ତ ସମ୍ରାଟ ଧନିକପୁତ୍ର, ସୌଦାଗର, ଆପଣା ବିବେକ ସହ ତର୍କରେ ପରାଜିତ ମଠ ମହନ୍ତ ଶାଣିତ..

ନଈ ନାଇଁ ଏଠି ଅଛି ସମୁଦ୍ର ତିଆରିଚି ବାଲିଘର ଖାସ୍ ତମ ପାଇଁ। ସାରା ଖର୍ଚ୍ଚ: ପାଞ୍ଚ ହଜାର ରକ୍ତ କଣିକା ତିନି ଲକ୍ଷ ଝାଳ-ମୁକ୍ତା ଦି..

ଅଫିସ୍‌ରୁ ଫେରୁଥିବା କେଉଁ ଏକ କିରାଣିର ବ୍ୟସ୍ତ ଓ ବିବ୍ରତ ମନ ପରି ସାଇକେଲ୍ ଚକ ମୋର ଘିର୍ ଘିର୍ ଘୂରେ ଆହା ଏ ସହର ଧୂସର..

ମଣିଷ କି ଜାଣିପାରେ ତାର କେଉଁ ଶବ୍ଦ ହୋଇବ ଅନ୍ତିମ? ଗଛ ତ ବୁଝେନା କେବେ କେଉଁ ଡାଳ ଶ୍ମଶାନେ ଜଳିବ ଶଙ୍ଖାରି କି ଜାଣିପାରେ, କେଉଁ..

ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ଆମର ଅନେକ ଦିନରୁ ପରିଚୟ ଓ ବନ୍ଧୁତା ଚାଟଶାଳୀ ଅବଧାନଙ୍କର ଓ ବାପାବୋଉଙ୍କ ଝାମେଲାରୁ ମୁକ୍ତିପାଇ ଆମେ ମୁହଁସଞ୍ଜରେ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡରେ ବୋହୁଚୋରି ଲୁଚକାଳି..

ଦଶ ଦିଗେ ଆଗ୍ନେୟ ଉତ୍ତରୀ ଲେଖି ଦକ୍ଷିଣରୁ ଆସିଅଛି ମଳୟ ସନ୍ତ୍ରାସ, ସମସ୍ତ ପତ୍ରରେ ଲେଖା ଓଡିଶା ମୋ’ ରକ୍ତରଙ୍ଗା କରବୀର ଦେଶ। ସୃଜନ ସାଜିଛି ଗଙ୍ଗା…ମହେନ୍ଦ୍ରର..

କୈଶୋର: ତମେ ବା ଜାଣିବ କିଆଁ ମୁଁ କାହିଁକି ଚୁପ୍‌ଚାପ୍‌ ବସେ ମନହେଲେ ଖେଳେବୁଲେ ଆଇନାରେ ମୁହଁ ଦେଖେ, ଅକସ୍ମାତ୍‌- ଆଇନାକୁ ପଥର ଫୋପାଡ଼େ ତା’ପରେ ବାରମ୍ବାର..