ପାହାଡ଼୍ କହୁଛେ ଚଢ଼୍ ମୋର ଉପ୍ରେ
ଆଲ୍ମାଲ୍ ଚଢ଼ିଗଲ ବଲ୍ଲେ,
ଫସିକରି ରହେଲ ନ ହେତାର୍ଠାନେ।
ହେକ୍ତେ ପଚ୍ରାବା କେନ୍ତା ଚଢ଼୍ଲ
ଆରୁ କେଁ ଉନିହାଟା ନି ଥେଇ
କହେବା ଆରୁ ନି ଚଢ଼୍ବ ନ
କାହାରିର୍ ଉପ୍ରେ କେଭେ ଆରୁ
ଉତାର୍ କେ ଉତାର୍
ଲମ୍ହେ ଲିଷ୍ଟ ଦେବା ଇଟା
କର୍ବ, ସେଟା ନେଇଁ କର୍ବ।
ଆରୁ ମୋର ନୁ ଶୁନବାର୍ କାଜେ
ହେ ନି ଥିବା ନ କେହେନି ଠାନେ।
କାଁ ବଲି ହେଲେ କହେଁସି ମୁଇଁ
ଜାନି ଜାନି ଭାବ ରଁଗ ଏତ୍କି।
ଘରବୁଡ଼ି ପାଏନ୍ ଆଁଠେ
ଦଁ ଦଁ ଭି ଜଲୁଛେ ଜୁଏ
ହେଲେ ଜନ୍କେ ନି ପାରୁଛେ
ତତେଇ ଟିକେ ରଁଚେ
ଆରୁ ଭି ନି ପାରୁଛେ
ବେଲା କେ ସିତ୍ଲେଇ।
କାଣା କହେମି କାହାକେ
ଇନ୍କେ କିହେ ଜନେ ଅଧେ ଆସ୍ଲେ ତ
ଜାହା ବୁଝଲ ଥଉ ହେତ୍କି ଥି
ମତେ କହିଦେବ ବଏଲେ ଦିଅ କହି
ମୁଇଁ ସଲା ଦେହାତି ପାହାଡ଼ି।
ଆମକୁ ଦେଖାବାର୍ କେ ଅଛେ ଯେ ଆମର୍ ଭାଷା ଭି କାହାରିର୍ ନୁ କମ୍ ନେଇଁ ସେ..ଆପଣଙ୍କୁ ଅଶେଷ୍ ଧନ୍ୟବାଦ୍..ସାହିତ୍ୟ ଜାରି ରହୁ।