ବତାସୀ ଠେକିଟାକୁ ଖଜୁରୀ ଗଛରୁ ଓହ୍ଲାଇ ଖୁବ୍ ସନ୍ତର୍ପଣରେ ତଳକୁ ଆସିଲା ସଜ ତାଡ଼ି ପିଇବାକୁ ଢେର ଗରାଖ ହାଁ କରି ଉପରକୁ ଅନେଇ ଠିଆ ହେଇଛନ୍ତି କେତେବେଳୁ ଗରାଖଙ୍କ ଭିତରେ ଧନୀ, ଗରିବ, ଦୀନମଜୁରିଆଙ୍କଠୁ ଆରମ୍ଭ କରି ନେତାଙ୍କ ଚେଲାଚାମୁଣ୍ଡା ଆଉ ତାଙ୍କ ଛୁଆମାନେ ବି ଅଛନ୍ତି ଏଇ ଇଲେକ୍ସନ୍ ସମୟରେ ଗରାଖଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବଢ଼ିଯାଏ ଗାଁ ଗଣ୍ଡାରେ ଯଦିଓ ଦେଶୀ ମାଲ ଅଧିକ ପରିମାଣରେ ବିକ୍ରୀ ତଥାପି ତାଡ଼ିର ଆଦର କମିନାହିଁ ଆଜି ଠାକୁରାଣୀ ଛକରେ ମିଟିଙ୍ଗ ଅଛି ଆମ୍ବଚି଼ହ୍ନ ବାଲାଙ୍କର ଦଶଟା ଖଜୁରୀ ଗଛରୁ ତାଡ଼ି ସଂଗ୍ରହ କରିଛି ସେ ବାସୀ ସହ ମିଶେଇ ବିକିଯିବ ଯେଉଁ ଗିଲାସକୁ ଦଶଟଙ୍କା ନିଏ ଆଜି ସେଇଟା ଡବଲରେ ଯିବ ଅତିକମ୍ରେ ଦି’ ହଜାର ପାଇବ ରାସ୍ତା କଡ଼େ କଡ଼େ ଖଜୁରୀ ଗଛ ଭର୍ତ୍ତି ସେ ଖଜୁରୀ ରସ ନେଲାବେଳେ ପିଞ୍ଛା ବି କାଟିନିଏ ସେଥିରେ କୁସୁମୀ ଝାଡୁ ଆଦି କ’ଣ କ’ଣ ବନାଏ ତା’ ବାଦେ ବାଉଁଶରେ ନାଳିଆ, କୁଲା, ପାଛିଆ ବୁଣେ ଏଇଥିରୁ ଗୁଜୁରାଣ ମେଣ୍ଟାନ୍ତି ପାଞ୍ଚ ପ୍ରାଣୀ କୁଟୁମ୍ବ ବତାସୀର ବାପ ହାଡ଼ିଆ କୋଉ କାଳରୁ ମଲାଣି ମାଆ ତ ଆହୁରି ଆଗରୁ ଯାଇଥିଲା ସାଆନ୍ତରାବାବୁ ଘର ତା’ ବାପାକୁ ଏଇ ଜାଗାଖଣ୍ଡକ ଦେଇଥିଲେ ଗାଁର ଶେଷ ମୁଣ୍ଡରେ ଆମ୍ବ, ଜାମୁ, ବରଗଛ, ଆହୁରି କେତେଟା ଜଣାଶୁଣା ଗଛ ସେଇ ଭିତରେ ବଡ଼ ବଡ଼ ଚାଳିଆ ଦି’ଖଣ୍ଡ ତାଙ୍କର ଗୋଟାକରେ ଛେଳି, ଜାଳକୁଟା, ଖଜୁରୀ ପିଞ୍ଛା, ଚୁଲୀ ଚଉକା, ଆରଟିରେ ସେମାନେ ଶୁଆବସା କରନ୍ତି ଖରାଦିନ ରାତିଟା ବାହାରେ ବିତେ ଫର୍ଚ୍ଚା ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ କୁସୁମୀ ସବୁ କାମ କରିନିଏ ତାଙ୍କର ହାତ ପଙ୍ଖା ଲୋଡ଼ା ହୁଏନାହିଁ ବଢ଼ିଆ ସୁଲୁସୁଲିଆ ପବନ ପୋଖରୀ ଆଡୁ ହୁଲୁହୁଲୁ ହେଇ ମାଡ଼ିଆସେ ଆଉ ଶୀତ ମାସର ଦିନଟା ବିତେ ଖରାରେ ଚାଳିଆ ଆଗକୁ ଆଉ ଗୋଟେ ଚୁଲୀ ବିଛେଇ କୁସୁମୀ ସେଇଠି ରୋଷେଇବାସ କରେ ଗୋବରରେ ପୂରା ଦାଣ୍ଡଟାକୁ ଲିପିଦେଇଥାଏ ସେଇ ନରମ ଉଷୁମ ଖରାରେ ସମସ୍ତଙ୍କର ଖାଇବାପିଇବା କାମ ହୋଇଯାଏ ବର୍ଷା ଦିନରେ ଯାହା ଖାଲି ଚାଳିଆ ଭିତରେ ରନ୍ଧାବଢ଼ା ହୁଏ
ଘର ବାହାରେ ଦି’ଖଣ୍ଡ ଦଉଡ଼ିଆ ଖଟ ଗରାଖ ସେଇ ଖଟରେ ବସନ୍ତି ବଡ଼ ବଡ଼ ସିଲ୍ଭର୍ ଗ୍ଲାସ୍ରେ ତାଡ଼ି ପିଅନ୍ତି ପରସ୍ପରକୁ ଅଶ୍ରାବ୍ୟ ଭାଷାରେ ଗାଳିଫଜିତ୍ କରନ୍ତି ଯେତେବେଳେ ନିଶାଟା ଗାଢ଼ ହୁଏ କିଏ କାହାକୁ କୁଣ୍ଢୋଉଥାଏ, ଗେଲ କରୁଥାଏ ତ ପୁଣି କେତେବେଳେ ମାଡ଼ପିଟ୍ ଲହୁଲୁହାଣ ଏ ସବୁକୁ ଦେଖିଦେଖି ବତାସୀର ଦିହ ପଥର ହେଇଯାଇଛି ସିନା କୁସୁମୀ ସେଇ ସମୟରେ ଘରୁ ବାହେରେନି ସେ ତା’ର ତିନି ଛୁଆଙ୍କୁ ନେଇ ଭିତରେ ବସିଥାଏ ସୋଲା, ରାଗ ମଟର, ମୁଢ଼ି ଓ କଞ୍ଚାଲଙ୍କା ସବୁ ଜିନିଷ ବତାସୀ ପାଖରେ ଥୋଇଦେଇଥାଏ ଆଗରୁ ବଡ଼ପୁଅ ଝିଅ ଦି’ଟା ଗାଁ ସ୍କୁଲରେ ପାଠ ପଢୁଛନ୍ତି ସାନଟି ମା’ କ୍ଷୀର ଛାଡ଼ିନି ବତାସୀ ସିନା ତାଡ଼ି ବିକୁଛି ହେଲେ କୁସୁମୀର ସ୍ବପ୍ନ ଅସରନ୍ତି ବାହାରେ ହୋ’ହାଲ୍ଲା ଚାଲିଥିବା ବେଳେ ସେ ତା’ର ଚାଳିଆ ଭିତରେ ବସି ବୁଣୁଥାଏ ସ୍ବପ୍ନର ବୁଢ଼ିଆଣୀ ଜାଲ ତା’ ପିଲାଏ ବଡ଼ ହେବେ ପାଠ ଦି’ଅକ୍ଷର ପଢ଼ି ସାଆନ୍ତରାବାବୁ ଘର ଛୁଆଙ୍କ ଭଳି ବଡ଼ ବଡ଼ ଅଫିସ୍ରେ ଚାକିରୀ କରିବେ ସହରରୁ ଚାରିଚକବାଲା ଗାଡ଼ି ଚଢ଼ି ଆସିବେ ସେ ନିଇତି ନୂଆ ନୂଆ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧି ଗାଁ ଭିତରକୁ ଯିବ ଗାଁ ମାଇପେ ସବୁ ତାକୁ ଘେରିଯାଇ ପଚାରିବେ- ତୋ’ ପୁଅ ଆଣିଛି କିଲୋ ଏ ଶାଢ଼ୀ, ଢେରେ ଟଙ୍କା ପଡ଼ିଥିବ ସେ ତା’ ପୁଅଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ଗାଡ଼ିରେ ବସି ସହରକୁ ଯିବ ଏ ଚାଳିଆ ଦି’ଖଣ୍ଡକୁ ଭାଙ୍ଗି କୋଠା ଘର ପାଞ୍ଚ ବଖରା ବନେଇବ ଗୋଟାକରେ ସେ ଓ ବତାସୀ ଆଉ ତିନିଟାରେ ପୁଅଝିଅ, ଗୋଟିଏରେ କୁଣିଆ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ ବସାଉଠା କରିବେ ଏଇମିତି ଭାବୁଭାବୁ ରାତି ମାଡ଼ିଆସେ ଗରାଖ ଫେରିଯାନ୍ତି ଆପଣା ବାଟରେ ବେଳେବେଳେ କିଏ କିଏ ପଡ଼ିଥାନ୍ତି ସେଇ ଦଉଡ଼ିଆ ଖଟରେ ନହେଲେ ତଳେ ରାତି ଅଧଯାଏ, ବିଳିବିଳେଇ ହଉଥାନ୍ତି ନେତାଙ୍କୁ, ଶ୍ବଶୁର ଘରକୁ, ପୁଅ ମାଇକିନାଙ୍କୁ ଶୋଧୁଥାନ୍ତି କାନ ନ ଶୁଣିଲା ଭଳିଆ ଭାଷାରେ
ବତାସୀ ଭାରରେ ତାଡି ଠେକିଗୁଡ଼ାକ ବୋହିଆଣି ବାହାରୁ ଡାକ ପକେଇଲା- ଏ କୁସୁମୀ ! ଆଣ ଲୋ ପାଣି ଢାଳେ ଓଃ କି ଗରମ, ଚଇତରୁ ଏତେ ତାତି, ଆହୁରି ଦିନକାଳ ଅଛି ଉଚ୍ଛୁଣି ସୁଲୁସୁଲୁ ପବନରେ ଦିହମନ ଉଲୁସିଯାଉଥାନ୍ତା ଦକ୍ଷିଣା ବାଆ କାଇଁ ? ଗମଗମ ଝାଳ ବାହାରୁଛି ଦିହରୁ…. କୁସୁମୀ ପାଣି ଢାଳେ ଆଣି ଥୋଇଲା କହିଲା- ପଖାଳ ବାଢ଼ିଦେମି ? ଆଜି ନବା ମା ଆସିଥିଲା ଶିଳା ଶୁଖୁଆ ଅଧାକେଜି ରଖିଚି ତା’ଠୁ ବଡ଼ି, ଶୁଖୁଆପୋଡ଼ା ନଗେଇ ପଖାଳ ଖାଇଦିଅ ଗରାଖ ଆଇଲେ ଆଉ ତର ସହିବନି…. ଦେଖୁନ ଗାଡ଼ିଗୁଡ଼ାକ କେମିତି ଘାଉଁଘାଉଁ ହେଇ ଘୂରୁଛନ୍ତି
– ହଁ.. ଇଲେକ୍ସନ୍ ବଜାର, ଘୂରିବେନି! ଦିନକୁଦିନ ଦଳ, ଚି଼ହ୍ନ ସବୁ ବଢ଼ିଚାଲିଛି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ହଁ ହାଁ ମାରିଚାଲିବା କଥା ଆମଠୁ ସବୁ ତଳବାଲା ପିଉଛନ୍ତି ଆଜି ତ ଠାକୁରାଣୀ ଛକରେ ଆମ୍ବଚି଼ହ୍ନ ବାଲାଙ୍କର ମିଟିଙ୍ଗ୍ ଅଛି ଆଲୋ କୁସୁମୀ ଆମ ଆମ୍ବ ଗଛରେ କେତେ ବଉଳ, କଷି ଭର୍ତ୍ତି ହେଇଛି ଲୋ ଏସନ ଢେରେ ଆମ୍ବ ଫଳିବ
– ସେ କଥା କ’ଣ କହିହବ ଆମ୍ବ ପାଚିବାକୁ କେତେ ବାଧା ବଇଶାଖୀ ଝଡ଼ ବତାସ ଆଗକୁ ଅଛି, କୁହୁଡ଼ିରେ ତ ଅଧା ଜଳିଗଲା ଏଇନେ କଷି ବାହାରୁଛି ପାଚିବାକୁ ଆଉରି କେତେ ବାଟ
– ହଉ ତୁ ଛାଡ଼ ସେ କଥା ଶୁଖୁଆ ଯେବେ କିଣିଚୁ ଭାଜିଦେ ତାଡ଼ି ସାଙ୍ଗରେ ଶୁଖୁଆ ଜମିବ ମୁଁ ଆଉ ପାଞ୍ଚଟଙ୍କା ଲେଖାଏଁ ଅଧିକା ନେମି
( ପରବର୍ତ୍ତୀ ପୃଷ୍ଠା ଦେଖନ୍ତୁ → ) …………………..
(ସ୍ନେହଲତା ନାୟକ, ରାଉରକେଲା)
