ଶବଦଜାଲର ଅସମର୍ଥ ସମୟ ଇ ଗଢୁଥାଏ ଆଖି ନ ପାଉଥିବା ଇଲାକାରେ ସ୍ବପ୍ନଙ୍କୁ ଜନ୍ମ ଦେବାରେ ବିତାଉଥିବାର ଜୀବନ। ବନ୍ଦ ହଉ ଆଖି, ଡୋଳାରେ ନାଚୁ ଶୂନ୍ୟତାର..

ମୁକ୍ତିପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ମନୁଷ୍ୟର ଅନ୍ତର୍ନିହିତ। ସସୀମର ଅସୀମରେ ପହଞ୍ଚିବା ହିଁ ମୁକ୍ତି। ଅସୀମ ଆମର ଅତି ପରିଚିତ, ଅତି ନିକଟ, ଅତି ଘନିଷ୍ଠ; ତଥାପି ଅତି ଦୂର,..

ତେବେ ତମେ କହୁଛ ନେତ୍ର ଯୁଗଳରେ ନୀଳପଦ୍ମର ଠାଣି ଦେବ? ‘ଆଜ୍ଞା, ମଣିମା।’ ‘କର୍ଣ୍ଣଭୂଷା ପାଇଁ କିଛି ଅଳଙ୍କାର ଦେଇପାର?’ ‘ତା ବି ଦେବି।’ ‘ଆଚ୍ଛା, ଅଙ୍ଗୁଷ୍ଠିର..

ଶ୍ୟାମଳୀର ଦୁଃଖସୁଖର ଜୀବନ ଲାଗିଥାଏ। ଯେତିକି ବର୍ଷା ବତୁରାଇ ଦେଉଥାଏ, ସେତିକିକୁ ଖରା ଶୁଖାଇ ଦେଉଥାଏ। ଭଲ ଲାଗୁଥାଏ ଜୀବନ। ସବୁବେଳେ ତା’ସହ ଜଡ଼ିତ ଥାଏ ଶ୍ବେତାମ୍ବର।..

ରହ ରହ କ୍ଷଣେ ବାଷ୍ପୀୟ ଶକଟ, ଦେଖିବି ଚିଲିକା ଚାରୁ ଚିତ୍ରପଟ। ଚିତ୍ର ମଣେ ଯେଣୁ ନାହିଁ ଅନୁଭବ, ବାସ୍ତବ ବିଶ୍ବେ କି ଏ ଛବି ସମ୍ଭବ?..

ସ୍ମୃତିର ବାହାଘର ସରିଚି। ସମସ୍ତ ବୈଦିକ କର୍ମ ସରିବା ପରେ ଏବେ ସିଏ ଗୋଟିଏ କୋଠରିରେ ମୁଣ୍ଡପୋତି ବସିଚି। ଶାଶୁ ଘରକୁ ଯାଇନି। ଯିବ। ସମୟ ହେଇନି।..

ଯା ଭାର୍ଯ୍ୟା ସର୍ବ କାଳେଷୁ ଝାଡୁ ଧାରିଣୀ ସଂସ୍ଥିତା ନମୋ ଭାର୍ଯ୍ୟା ନମୋ ଭାର୍ଯ୍ୟା ନମୋ ଭାର୍ଯ୍ୟା ନମୋ ନମଃ। ନମସ୍ତେ ଚରଣେ ତୋର ଆଗୋ ରଙ୍ଗବତୀ..

ଦୁଃଶାସନ ଆସିଅଛି ବସ୍ତ୍ର ହରିବାକୁ ବସ୍ତ୍ର ଦୁର୍ଲଭ ଦିସେ ମର୍ତ୍ତେ, ସେ ହରିବ କାହାକୁ ମନେ ମନେ ଦୁଃଶାସନ ସଂସୟେ ପଡ଼ିଲା ବସ୍ତ୍ର ଅବା ଅନ୍ତବସ୍ତ୍ର କହ..

ହରି ସିଂହ ସରକାରୀ କର୍ମରେ ବାହାଲ ହେବା ଦିନଠାରୁ ମଫସଲର ସାନ ବଡ଼ ଅନେକ ପୋଷ୍ଟ ଅଫିସ୍‌କୁ ବଦଳି ହୋଇ କର୍ମ ଇଞ୍ଜାମ କରି ଆସିଲେଣି। ଆଜକୁ..

ନୟନ ର ସେଇ ପରଦା ତଳୁ ଝରି ଯାଏ ଆଜି ପୁଣି ସେଇ ଅଶ୍ରୁଧାରା ନୂଆ କଣ, ସେ ତ ସବୁବେଳେ କାନ୍ଦେ ହେଲେ ଆଜି..ନା କିଛି..

ଏ ସ୍ବାର୍ଥ ବୋଳା ପରିବେଶ ରେ ବି ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ମୋର ଭଲ ମଣିଷଟିଏ ହେବାକୁ, କିଛିଟା ସ୍ବପ୍ନ ସତ ହେବ ନାହିଁ ଜାଣି ସୁଦ୍ଧା ଭଲ..

ସେମିତି ସମୟରେ ତୁରୀ-ଭେରୀ କମ୍ପିଗଲେ ପ୍ରାଣ ଉଡ଼େ ତୁଙ୍ଗ ଶିଖରକୁ ଶାଣଦିଆ ଶର ପରି, ଶବ୍ଦଙ୍କ ସେ ଅମାନିଆ ସେନା ପାଟହାତୀ ଶୁଣ୍ଢ ତୋଳେ, ବଙ୍କା ତେଢ଼ା..

ଶେଫାଳି! କେଉଁ ଦୂର ତରୁବରେ ଫୁଟିଅଛୁ ଗୋପନେ, ଭୁରୁଭୁରୁ ଗନ୍ଧ ତୋର ଭାସି ଆସେ ପବନେ, ବାତାୟନ ପାଶେ ବସି ଚାହେଁ ନବୋଦିତ ଶଶୀ ହସି ହସି..

ତିନିଜଣ ବିଦେଶୀ ଏବଂ ଜଣେ ଭାରତୀୟ ସେଦିନ ରାଜଧାନୀ ଏକ୍ସପ୍ରେସ୍‌ର ଏକ ଏ.ସି. ଫାଷ୍ଟକ୍ଲାସ୍‌ କମ୍ପାର୍ଟମେଣ୍ଟରେ ଏକତ୍ର ଯାତ୍ରା କରୁଥିଲେ। ପ୍ରଥମେ କମ୍ପାର୍ଟମେଣ୍ଟକୁ ଆସିଥିଲେ ଭାରତୀୟ ଯାତ୍ରୀ..

ଯେଉଁଠି ବାଜେନି ଚୁଡ଼ି ସେ ଘର, ଘର ନୁହେଁ ନର୍କ ଯେଉଁଠି ଶୁଭେନି ଚୁଡ଼ିର ରୁଣୁଝୁଣୁ ଗୀତ ସେ ଘର, ଘର ନୁହେଁ ମନେ ହୁଏ ସତେ..

ପ୍ରାତଃ ରୁ ସାୟାହ୍ନ ଯାଏଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପଥରେ ଧାଇଁ ଧାଇଁ ଜୀବନକୁ ଉପଭୋଗ କରୁ କରୁ, ସମୟ ସୁଖର ପସରା ଭରିଦେଲାବେଳେ କେବେ କେବେ ମନକୁ ଆସେ,..