ମୋ ପାପ ପୁଣ୍ୟର ହିସାବ କରିବ ଏମିତି ବା କିଏ କାହିଁ ମୋତେ ତ ଏ ଯାଏ ଭଲ ଭାବେ କେହି ମନ ଦେଇ ଚିହ୍ନି ନାହିଁ..

ଝିଅଟି ହସିଲା। ଏକ ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଚାହାଁଣୀର ଚିଠି ପାଇଲି ମୁଁ। ମାତ୍ର ଆଖିରେ ତା’ର ଅପ୍ରାପ୍ୟ ମରୀଚିକା। ଏଇ ଅଛି। ଏଇ ନାହିଁ। ଦ୍ରୁତ ଭାସମାନ ମେଘ..

ବାକ୍ୟ, ମନ ଓ ହାତଗୋଡ଼ ଲଗାଏ ତ ଯେତୋଟି ଇନ୍ଦ୍ରିୟକୁ ମିଶାଇ ମଣିଷର ସଂଜ୍ଞା ତିଆରି ହୋଇଅଛି, ପୃଥିବୀରେ ସଭ୍ୟ, ଅସଭ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଚାହିଁ ମନେହୁଏ ସେଥି..

ତମେ ଚାଲିଯିବା ପରେ ସମୟ ଦିଶିଲା ଏକ ରାତି ଅଧ ବିମାନବନ୍ଦର। ରାତି ଭିତରକୁ ଲମ୍ବିଯାଇଥିଲେ ନୀଳବତୀମାନ। ବକ୍ତବ୍ୟ ତ ପରିଷ୍କାର, ବତୀଙ୍କ ଉତ୍ତାରୁ ଅପ୍ରମିତ ଅନ୍ଧକାର..

ତା’ ବିଷୟରେ ଏବେ ଲେଖିବସି ଭାବୁଛି, ଏ ମୋ’ ପକ୍ଷରେ ଠିକ୍‌ ହେଲା ନାହିଁ। ତା’ ବିଷୟରେ ମୁଁ କ’ଣ ବା ନ ଜାଣେ? ଏଇ ବିଗତ..

ଅନାଦର କରିଚି କେଉଁ ମର୍ଦ୍ଦକୁ। ଲଣ୍ଡିତ ମୁଣ୍ଡ ପଣ୍ଡିତ ହେସ୍ରାରବରେ ଉନ୍ମତ୍ତ ସମ୍ରାଟ ଧନିକପୁତ୍ର, ସୌଦାଗର, ଆପଣା ବିବେକ ସହ ତର୍କରେ ପରାଜିତ ମଠ ମହନ୍ତ ଶାଣିତ..

କଥା ଭିତରେ ନ ହଜିଲେ କଥାଟା ସହଜ ହୁଏ ନାହିଁ। ମଣିଷ କଥା ଭିତରେ ହଜେ କାହିଁକି? କାରଣ ସେ କିଛି ଖୋଜୁଥାଏ। ତେଣୁ ସ୍ବାଧୀନତାର ମୂର୍ଚ୍ଛନା..