( ମିଶୁ ମୋର ଦେହ ଏ ଦେଶ ମାଟିରେ ସ୍ୱର )

ଏ ଦେଶ ଭାରତ ଦୁଇ ଶହ ବର୍ଷ,
ଇଂରେଜ ଶାସନେ ହୋଇଥିଲା ବଶ।
ବିଦେଶୀଙ୍କ ଅତ୍ୟାଚାରେ ଦେଶବାସୀ,
ଦୁର୍ଦ୍ଦିନରେ କାଳ କାଟୁଥିଲେ ବସି।
ନିଷ୍ଠୁର ଶାସନେ ହୋଇ ନିଷ୍ପେସିତ,
ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ପାଉଥିଲେ କଷ୍ଟ।

ସମଗ୍ର ଦେଶର କୋଣ ଅନୁକୋଣ,
କରୁଥିଲେ ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀର ଶାସନ।
ପରାଧୀନ ଶୃଙ୍ଖଳରେ ହୋଇ ଛନ୍ଦି,
ଭାଗ୍ୟକୁ ଆଦରି ହେଉଥିଲେ ବନ୍ଦୀ।
ବିଦେଶୀ ଶାସନେ ହୋଇଲା ଅତିଷ୍ଠ,
ନେତୃବୃନ୍ଦ ସର୍ବେ ହେଲେ ଏକତ୍ରିତ।

ଦେଶବାସୀଙ୍କର ଦେଖି ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ,
ସ୍ଵରାଜ୍ୟ ପାଇଁ କି ହେଲେ ସତ୍ୟନିଷ୍ଠ।
ସ୍ଵାଧୀନ ନିମନ୍ତେ କଲେ ସତ୍ୟାଗ୍ରହ,
ସ୍ଵାଧୀନ ହୋଇଲା ଏ ଦେଶ ସମୂହ।
ମୋ ଉତ୍କଳ ମାତା ସୁଷମାର ରାଣୀ,
ସନ୍ତାନବତ୍ସଳା ଆଶିଷଦାୟିନୀ।

କଳା,ସଂସ୍କୃତି ଓ ଜ୍ଞାନର ଆଦର ,
ତା’ର ଖ୍ୟାତିଥିଲା ଭୁବନେ ଅପାର।
ଗଙ୍ଗାଠାରୁ ଗୋଦାବରୀ ପରିଯନ୍ତ,
ଏ ରାଜ୍ୟ ଉତ୍କଳ ଥିଲା ସୁବିସ୍ତୃତ।

ଇଂରେଜଙ୍କ ଶ୍ୟେନ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ମୁକତି,
ନହୋଇ ଉତ୍କଳ ଲଭିଲା ଦୁର୍ଗତି।
ସର୍ବସମ୍ପଦରେ ଥିଲା ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ,
ସର୍ବସ୍ଵ ଲୁଟିଣ କରିଲେ ଶ୍ରୀହୀନ।
ଇଂରେଜଙ୍କ ଅନ୍ତେ ବଙ୍ଗ ଓ ବିହାର,
ଆନ୍ଧ୍ର ଦ୍ୱାରା ରାଜ୍ୟ ହୋଇଲା ଅସ୍ଥିର।

ଭାଷା ଓ ଜାତିକୁ କଲେ ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ,
ଉତ୍କଳଜନନୀ ହେଲା ସନ୍ତାପିତ।
ବଙ୍ଗୀୟଙ୍କ ଷଡଯନ୍ତ୍ରର ଶିକାର,
ଉତ୍କଳ ହୋଇଲା ଦୁଃଖରେ କାତର।

ଉତ୍କଳର ନାହିଁ ନିଜ ମାତୃଭାଷା,
“ଓଡିଆ” ବଙ୍ଗର ରୂପାନ୍ତର ଭାଷା।
ତତ୍କାଳ ଉତ୍କଳର ନେତୃବୃନ୍ଦ,
ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ଉତ୍କଳ ପାଇଁକି ଚିନ୍ତିତ।
ଜାତି ଓ ଭାଷାର ସୁରକ୍ଷା ନିମିତ୍ତ,
ନେତୃବୃନ୍ଦ ସର୍ବେ କରିଲେ ଶପଥ।
ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ଉତ୍କଳ ଗଠନ ସକାଶେ,
ମଧୁସୂଦନଙ୍କ ଅଦମ୍ୟ ସାହସେ।

ଗଢିଲେ ଉତ୍କଳ ଐକ୍ୟ ସଙ୍ଗଠନ,
ଉତ୍କଳ ରାଜ୍ୟର ରଖିବାକୁ ମାନ।
ଫକୀରମୋହନ,କବି ଗଙ୍ଗାଧର,
ଉତ୍କଳମଣି ଓ ନାଥ କବିବର।
ପାରଳାର ରାଜା କୃଷ୍ଣ ଗଜପତି,
ବାମଣ୍ଡାରାଜନ ବାସୁଦେବ ଆଦି।
ନୀଳକଣ୍ଠ ଦାସ ଓ ଭୁବନାନନ୍ଦ,
ସମବେତ ହେଲେ ମହାରଥୀ ବୃନ୍ଦ।

ଏହି ମହାତ୍ମାଙ୍କ ଦୃଢ ପ୍ରତିବାଦ,
ଗୋରା ଇଂରେଜଙ୍କୁ କରିଥିଲା ସ୍ତବ୍ଧ।
ମାଡ୍ରାସ ପ୍ରେସିଡେନ୍ସୀରେ ଅନଶନ,
ବଜ୍ର ନିର୍ଘୋଷରେ କରିଲେ ଗର୍ଜନ।
ଟଳମଳ ହେଲା ଇଂରେଜ ଆସନ,
ଆତଙ୍କିତ ହେଲେ ବଡଲାଟଗଣ।

ଉନବିଂଶ ଶତ ଛତିଶବର୍ଷରେ,
ଅପ୍ରିଲ୍ ମାସର ଏକ ତାରିଖରେ।
ଉତ୍କଳ ହୋଇଲା ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ପ୍ରଦେଶ,
ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ବଢିଲା ସୁଯଶ।
ସ୍ୱାବଲମ୍ବୀ ହେଲା ଆତ୍ମବିଶ୍ଵାସରେ,
ଆତ୍ମପରିଚୟ ଦେଲା ଏ ରାଷ୍ଟ୍ରରେ।

ଶତ୍ରୁଙ୍କ ମୁଖରେ ଲେପି ଚୂନ-କାଳି,
ବନାଇଲା ବୋକା ହୋଇ ସିଂହଭଳି।
ସଂଗ୍ରାମ ବଳରେ ଜନନୀର ମୁକ୍ତି ,
ସଭିଏଁ ଲଭିଲେ ଅସୀମ ଶାନ୍ତି।
ଅଷ୍ଟଦଶନ୍ଧିର ଦୀର୍ଘ ବ୍ୟବଧାନ,
ତଥାପି ଉତ୍କଳ ଆଜି ବି ଶ୍ରୀହୀନ।
ଅବସାନ ହେଲା ବ୍ରିଟିଶ ଶାସନ,
ଦେଶ ତ୍ୟଜି ଶତ୍ରୁ କଲେ ପଳାୟନ।

ସର୍ବ ବିଭବରେ ହୋଇ ଭରପୂର,
ଉତ୍କଳ ବୋଲାଏ ଦରିଦ୍ର ମାତର।
ଅଣଓଡ଼ିଆଙ୍କ ଏଠି ପ୍ରାଦୁର୍ଭାବ,
ଓଡ଼ିଆ ନ ଜାଣି ବୋଲାନ୍ତି ନବାବ।

ଖଣିସମ୍ପଦକୁ ଶାଗ,ମାଛ ଦରେ,
ନେତା -ଅଫିସର ଲୁଟିଲେ ତତ୍ପର।
ଇଂରାଜୀ ଭାଷାର ହୁଏ ପ୍ରଚଳନ,
ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର ନାହିଁ ତ ସମ୍ମାନ।
ବିଧାନସଭା ଓ ସର୍କାରୀଦପ୍ତରେ,
ସର୍ବତ୍ର ଇଂରାଜୀର ରାଜ ଚାଲେ।

ଆପଣା ଭାଷା ଓ ସଂସ୍କୃତିକୁ ଛାଡ଼ି,
ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ଧର୍ମକୁ ଧରିଲେ ଜାବୁଡ଼ି।
ହେ ଉତ୍କଳ! ତବ ଏହି କି ଦୁର୍ଦଶା,
ସର୍ବତ୍ର କାହିଁକି ହୁଅ ଲୋକହସା।
ତୁମ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟର କେବେ ଅବସାନ,
ଅତୀତ ସୁନାମେ ପାଇବ ସମ୍ମାନ।

ମଧୁବାବୁଙ୍କର ସ୍ଵପ୍ନର ଉତ୍କଳ ,
ସ୍ମୃତି ପାଲଟିଛି ହୋଇ ଚୁରମାର।
ଦୁର୍ନୀତି ଓ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରୀଙ୍କ ଶାସନ,
ପାଉଅଛି ବହୁ ନିନ୍ଦା ଅପମାନ।
ଅମଲାତନ୍ତ୍ରୀ ଓ ନେତା -ଟାଉଟର,
ଉତ୍କଳ ରାଜ୍ୟକୁ କଲେ ଛାରଖାର।

ପୂରୁବ ଗୌରବ ଅତୀତର ଶିରୀ,
ଏ ସବୁକୁ ଆମେ ଯାଇଛୁ ପାସୋରି।
ଉତ୍କଳର ନାଥ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ,
କରୁଅଛୁ ସର୍ବେ ଭକ୍ତି ପ୍ରଣିପାତ।
ଏ ରାଜ୍ୟର ରିଷ୍ଟ କରିଣ ଖଣ୍ଡନ,
ଚିରସ୍ଥାୟୀ ହେଉ ଉତ୍କଳ ସମ୍ମାନ।