ଲେଖିକା ଅଳକା ଚାନ୍ଦଙ୍କ ସୃଷ୍ଟି ସମ୍ଭାର ଗଳ୍ପ ସଙ୍କଳନ:ଧୁମାଳ(୧୯୭୭), କହଇ ମନ ଆରେ(୧୯୮୯), ମୁଁ ନୁହେଁ କମଳେଶ୍‌ କହୁଛି(୧୯୮୯), ସେତୁର ନାମ କାଜ୍‌ରୀ(୧୯୯୬), ସ୍ଥିର ନକ୍ଷତ୍ର(୨୦୦୦), ଭାରତ..

ଲହୁଲୁହରେ ମୁଁ ଜୁଡ଼ୁବୁଡ଼ୁ ହୋଇ ପଳପଳ ମୋର ହୃଦୟ ଯାଉଛି ଜଳି ସଖାସୋଦର ଓ ଆତ୍ମୀୟସ୍ବଜନ ବିଶ୍ବାସରେ ମତେ ବିଷ ଦିଆଇଲେ କା’ପାଖେ କରିବ ଅଳି। ଜୀବନ..

ଏହା ଏକ ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ ଯେ, ପ୍ରତିଟି ସୁଖ ଭିତରେ ଦୁଃଖଟିଏ ଲୁଚିକରି ରହିଥାଏ। ଅଜ୍ଞାନ ମନୁଷ୍ୟ ସେଇଟିକୁ ଦେଖି ନପାରି କ୍ଷଣିକ ସୁଖରେ ଭୋଳ ହୋଇଯାଇଥାଏ..

ଜୀବନପାତ୍ର ମୋ ଭରିଛ କେତେ ମତେ ନ ଦେଲେ କିଛି ବୋଲି କହିବି କି ହେ ଆଉ? ଜୀବନ ପ୍ରିୟତମ ହରିଛ ମୋ ଭରମ ତରଣୀ ମୋର..

ରହସ୍ୟ ଜର୍ଜର ଏକ ଉଷୁମ ପ୍ରତୀକ୍ଷା କାଲିର ସକାଳ। ଠିକ୍‌ କେଉଁ ଦିଗକୁ ଫିଟିବ ଝର୍କା ଜଣାନାହିଁ। ଆଖିବୁଜି ଡେଇଁ ପଡ଼ିଲେ ବି ସଠିକ୍‌ କୋଳକୁ ଖସିବ..

ଆମେ ଖଟିଖିଆ ଆମେ ସର୍ବହରା ଆମେ ଏ ମାଟିର ସନ୍ତାନ, ଆମ ପରିଚୟ, ଆମ ସ୍ବାଭିମାନ ଆମ ପାଇଁ ଅଟେ ଗରୀୟାନ। ଆମ ହାତ ଲାଗି ସଉଧ..

ଏଇ ଗପ ସେଇ ସମୟର କାହାଣୀ ଯେତେବେଳକୁ ଗୋପପୁର ଆଉ ଗୋପପୁର ହେଇ ନାହିଁ। ଅର୍ଥାତ୍‌ ଗୋପପୁର ନାମରେ ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଚାର, ଆଲୋଚନା ବା ଗୌରବ ଆଖପାଖ..