ଗଳ୍ପ – ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ | Odia Sahitya

ମେ ୦୨, ୨୦୧୮ / ବିଭୁ ସାମନ୍ତ

ନିଝୁମ ଖରାବେଳେ, ପାଲି ଆଉ ସାର ଧରି, ସେ ଚାଲିଆସେ ଲୁଡୁ ଖେଳିବାକୁ। ଚୈତ୍ର ମାସର ପଖାଳଖିଆ ନିଦ ମୋର ଭାଙ୍ଗିଦେଇ, କେତେ ଅଳିକରେ; କେତେ ଝଗଡା..

ଅକ୍ଟୋବର୍ ୨୧, ୨୦୧୬ / ଶୈଳେନ୍ଦ୍ର କୁମାର ଜେନା

ଜଡ଼ାକୁ ଖବର ମିଳିଲା ଖନା ବୁଢା ମରିଗଲା ବୋଲି। କୁଞ୍ଜ କହିଲା, ‘ ଆବେ ଜଡ଼ା… ତୋ ବାଆ ମରିଗଲା। ’ ସବୁଦିନ ପରି ଗାଈ ଚରାରୁ..

ମାର୍ଚ୍ଚ୍ ୦୫, ୨୦୧୧ / ଜୀବର୍ଦ୍ଧନ ରଣା

“ହୋଇ ଅତି ଚିହ୍ନା-ତଥାପି ଅଚି଼ହ୍ନା ନୁହେଁ ପରିଚିତ-ନୁହେଁ ସେ ଅଜଣା।” ଏଭଳି ବ୍ୟକ୍ତିଟି କିଏ ଜାଣିବାକୁ ଯାଇ ମୋ ଅଜାଣତରେ ପାଦ ଦୁଇଟି ଚଢ଼ିଗଲା ଯାତ୍ରୀବାହୀ ବସ୍‌..

ଫେବୃଆରୀ ୨୩, ୨୦୧୧ / ଜୀବର୍ଦ୍ଧନ ରଣା

“କି ସମ୍ପର୍କ ଦେଇ ଆରମ୍ଭ କରିବି ଭାବିତ ପାରୁନି କିଛି ତମେ ତମେ ବୋଲି ସମ୍ବୋଧନ ଦେଲି ତମେ ଏକ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ?” ଅମାନ୍ୟ କରିହେବନି-ପ୍ରେମ ଯୁଗେ ଯୁଗେ..

ଜାନୁଆରୀ ୨୮, ୨୦୧୧ / ବିଜୟ କୁମାର ମିଶ୍ର

କୋଦାଳଟା ଥୋଇ ଜଗୁଆ ଅଣ୍ଟା ସଳଖିଲା। କପାଳ ଉପରେ ବିଶି ଆଙ୍ଗୁଠିଟାକୁ ୱାଇପର ଭଳି ବୁଲାଇ ଆଣି ଜମି ଆସୁଥିବା ଝାଳ ପୋଛୁପୋଛୁ ଆକାଶରେ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଅବସ୍ଥିତି..