Loading...
ଆମେ ଖଟିଖିଆ ଆମେ ସର୍ବହରା
ଆମେ ଏ ମାଟିର ସନ୍ତାନ,
ଆମ ପରିଚୟ, ଆମ ସ୍ବାଭିମାନ
ଆମ ପାଇଁ ଅଟେ ଗରୀୟାନ।
ଆମ ହାତ ଲାଗି ସଉଧ ଉଠୁଛି
ଭୁଷୁଡ଼ି ଯାଉଛି ଆମ ଜୀବନ,
ଆମ ଛାତି ରକ୍ତ ଶୋଷୁଛ ତୁମେ ରେ
ଆମେ ହେଲୁ ସଇତାନ।
ଉଜୁଡ଼ି ଯାଉଛି ଆମ ପରିବାର
କୁଡ଼ିଆରେ ନାହିଁ ସ୍ପନ୍ଦନ,
ଆମ ରକ୍ତ ଧାର ପ୍ରଳୟର ଗାର
ବେଳ ଥାଉଁ ହୁଅ ସାବଧାନ।
Enter your email address below to subscribe to my newsletter
Loading ...
ଅଭୁତପୂର୍ବ, ଭାବାବେଶ, ଜୀବନ ଦର୍ଶନ ରେ ରୁଦ୍ଧିମନ୍ତ କବିତା ଗଭୀର ପ୍ରଶାନ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ କଲେଜ ଦିନର.. More
ମହୀୟସୀ କବୟିତ୍ରୀ (କୁନ୍ତଳା କୁମାରୀ ସାବତ)ଙ୍କର ଶେଫାଳି ପ୍ରତି କବିତା ବହୁତ ଉଚ୍ଚକୋଟିର ଏବଂ ତତ୍ତ୍ବ ଭିତ୍ତିକ। ଏଠାର.. More
ସୁନ୍ଦର କବିତା! ସୌଭାଗ୍ୟ କୁମାରଙ୍କର ଆହୁରି ଅନେକ କାଳଜୟୀ କବିତା ରହିଚି। ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ କେତୋଟି ପତ୍ରସ୍ଥ କରିବାକୁ ଅନୁର.. More
ଖୁବ୍ ଭଲ ଲାଗିଲା| ସୁନୀଲ୍ ଭାଇ, ଅନେକ ଧନ୍ୟବାଦ। ସମ୍ପୂର୍ଣ ସମପର୍ଣର କଥା ଏଠାରେ ଦେଖେଇଛନ୍ତି। ଆବେଗ ରହିଛି ଏ କବିତାର.. More
ବହୁତ ସୁନ୍ଦର କବିତା। ଶବ୍ଦ ସଂଯୋଜନା ଅତି ଉତ୍ତମ।.. More
ଓଡ଼ିଆସାହିତ୍ୟ
ଘର ନଂ.- S3H1-2, ଆର୍-ଡି-ଏ କଲୋନୀ
କଳିଙ୍ଗ ବିହାର, ଛେଣ୍ଡ୍
ରାଉରକେଲା-୭୬୯୦୧୫
ଟେଲିଫୋନ୍ ନଂ : ୮୭୬୩୨-୫୪୫୫୭
ସାମ୍ୟବାଦୀ ଚିନ୍ତାଧାରା ଓ ଭାରତୀୟତା ମଧ୍ୟରେ ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ ଆବଶ୍ୟକ, ମାଓବାଦ ବା ମାର୍କ୍ସବାଦ ନୁହେଁ। ଆମକୁ ନୁତନ ସାମ୍ୟବାଦ ସନ୍ଧାନ କରିବାକୁ ହେବ।
ଆମେ ଖଟିଖିଆ ଠିକ। କିନ୍ତୁ କିଆଁ ସର୍ବହରା? ଏ ମାଟିର ତ ସନ୍ତାନ ଅଲବତ୍। ଆମ ପରିଚୟ ଆମ ସ୍ବାଭିମାନ ତ ଆମର। ଆମେ ତ ମନଦେଇ ବଳଦେଇ ସାଧ୍ୟଦେଇ ତାକୁ ଆହୁରି ଆହୁରି ଗରିୟାନ୍ କରିଚାଲୁଥିବା। ଆମ ହାତ କଥା ୟେ ନା! ଆମକୁ ସୟତାନ କିଏ କହିଲା କି? ଆମ ଛାତିରୁ ରକ୍ତ ଶୋଷିବାକୁ ଆମେ କାହାଆଗେ ପତେଇଦେଉଛେ କି ଆମ ଛାତି? ଆମେ କଣ ହୁସିୟାର ନୋହୁ? ଆମ ପରିବାର ଆମେ ନିଜେ ଉଜାଡ଼ୁ ନାହୁଁ? ଆମ କୁଡ଼ିଆରେ ଯେତିକି ସ୍ପନ୍ଦନ ଆଉ କୂ କୋଠାରେ ଅଛି ତାର ତିଳେ? କିନ୍ତୁ ଆମ ରକ୍ତଧାର ଅଲବତ୍ ପ୍ରଳୟର ଧାର। ଠିକ୍ ହୁସିୟାର କରିଛ ଭାଇ କେହି କେବେ ଯଦି ଆମ ରକ୍ତରେ ଲଗାଏ ହାତ କି ଅଙ୍ଗୁଳି!!! ଆମେ ମଣିଷ। ନିପଟସରଳ। ନାଇଁ କପଟ। ନାଇଁ ଛଳ। ତମ ନିଜ ଜାତି ଆମକୁ ମଣ। ନୋହିଲେ ତ ଆଗେ ବି ଖାଉଥିଲ ଏବେବି ଖାଇ ଚାଲିବ କଠୋର ବାଣ ଆଉ ହାଣ!!