ଜ୍ଞାନୀ ଜନ ଯଦି ହୋଇବେ ଅଜ୍ଞାନୀ
ଜଗତ କିସ ହୋଇବ।
ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ ଯଦି ହୋଇବେ ପାଷାଣ
ମୋ ଡାକ କିଏ ଶୁଣିବ॥

ମାତୃଭୂମି ଯାର ଓଡ଼ିଶା ଅଟଇ
ମାତୃଭାଷା ଯାର ଓଡ଼ିଆ
ତଥାପି କାହିଁକି ମନରେ ଏ ଭୟ
କହିବାକୁ ମୁଁ ଓଡ଼ିଆ।

ଏ ଦେଶ ଭାରତ ଦୁଇ ଶହ ବର୍ଷ,
ଇଂରେଜ ଶାସନେ ହୋଇଥିଲା ବଶ |
ବିଦେଶୀଙ୍କ ଅତ୍ୟାଚାରେ ଦେଶବାସୀ,
ଦୁର୍ଦ୍ଦିନରେ କାଳ କାଟୁଥିଲେ ବସି |

କାଲାମ କଲମେ କାଳଜୟୀ ଲେଖା,
ଆନ୍ଦୋଳିଲା ଯୁବା ହୃଦୟ
ଅଗ୍ନୀର ଡେଣାରେ ଚେଇଁ ଉଠିଥିଲା
ଦେଶ ମାତୃକାର ଲୟ |

ପ୍ରିୟମ୍ବଦା ମନ ମୋର
ଫୁଲଫୁଟା ଋତୁର ବେଳରେ
ଯିବୁନାହିଁ ବସନ୍ତର ବଗିଚାକୁ

ମାମା ଯଦି ଥାନ୍ତା ଏବେ
ତାରି କୋଳରେ ଶୋଇଯାନ୍ତି

ହସିବାର ଅଦମ୍ୟ ଅଭିଳାଷ
ଆଜି ଚିର ପ୍ରଶମିତ
ଛାତି ଭିତରେ ଧକ୍କା ଖାଉଥିବା
ଅଜଣା ଢେଉର ଆକ୍ରୋଶରେ
ଆକ୍ତାମାକ୍ତା ଏ ଜୀବନ|

ସେ ସ୍ବପ୍ନରେ ଆସେ୤
ମେଞ୍ଚାଏ ଶବ୍ଦ ସହ
ଚିତ୍ରକଳ୍ପ ଆଙ୍କି
କିଛି ଗୋଟେ କହିବାକୁ ଆସେ୤

ଶୁଭ ସକାଳର ଶୁଭ ଅଭିନନ୍ଦନ ଘେନିବୁ ବୋଲି ମୋ ଆଶା
ଫୁଲ ଫୁଟୁଥାଉ ତୋ ଚଲାବାଟେ ପୂରଣ ହେଉ ତୋ ଆଶା୤

ମୁଁ’ ଯେ କେଡ଼େ ଅହଂକାରୀ ଅତୀତର କଥା ଘାଣ୍ଟି ଦୋଷ ଖୋଜିବା ଅନ୍ୟର ଓ’ହୋ ମୋର ଭାଗ୍ୟ ! କରିବାର ଯୋଗ୍ୟ ଯଦି ତାହା ମୁଁ’ ଅଟକାଇବି ତଥାପି ପଶ୍ଚାତାପର ଟିକିଏ ଅନୁଭବ ମନ ମଧ୍ୟରେ କେବେ ବି ଆସିବ ନାହିଁ୤…