(ରାଗ-ମାୟାମାନବ ଗୌଡ଼ା)

ସମୀରଣ ବହଇ ମରମରି
ମରମରେ ପୂରଇ ଗିରିଦରୀ;
ମରମରେ ପୂରଇ ପରାଣ ରହି ରହି,
କାହିଁ ଯାଉଛି ବହି ଥରିଥରି ?

ଅରୁଣେ ହସି ହସି ଉଠଇ ନଭେ ଶଶୀ
ସରଗ-ଚୂଳେ କର ଦିଶଇ ପରକାଶି
ମଲ୍ଲିକା ଉପବନେ ଚାହିଁ ଅଛି ଗଗନେ
ଛଳ ଛଳ ତା’ ଦଳ ହିମେ ଭରି୤

ଫୁଟି ତାରା ଗଗନେ ସୁମନପରି ବନେ
ଫୁଟନ୍ତି ଲୁଚି ଲୁଚି ଡରି ଖର ତପନେ
ଭାସି ଭାସି ଗଗନେ ଭେଦି ସେ ସମୀରଣେ
ମଉନେ ଯାଏ ପଡ଼ି, କେତେ ଜଳି୤

ସରଗୁ ସୁଧା ଝରି ଫୁଟେ ଜୋଛନା ଶିରି
ଅନନ୍ତ ନଭେ ରସି ଯାଉଛି ତାରା ଜଳି
ସମୀର ମରମରେ ଥରିଥରି ପ୍ରସରେ
ପୁଲ ହିମେ ତରଳି ପଡ଼େ ଝରି୤

ବହେ କି ସମୀରଣ ଥରି ଯାଏ ମରମ
କେଉଁ ନଭସ ଆଶେ ଜଳି ଉଠଇ ପ୍ରାଣ
ମିଶିଯିବ କି କେହି ନଭସେ ତାରା ହୋଇ
କି ବୁଝି ଯାଏ ଜନ ଶୂନ୍ୟେ ଧରି ?