କୋଟି ଲାବଣ୍ୟନିଧି ରେ ପଦ୍ମ ତୁହି,
କି ଅମୃତେ ତୋ ତନୁ ଗଢ଼ିଲା ବିହି?
ତୋ ରୂପ-ଦରଶନେ ମୋର ହୃଦୟ
ପୁଣ୍ୟ ଆନନ୍ଦେ ହୁଏ ଅମୃତମୟ୤୧

ଢଳ ଢଳ ସୁନୀଳ ସରସୀ ଜଳ,
ଢଳ ଢଳ ଶ୍ୟାମଳ ନଳିନୀ ଦଳ,
ଢଳ ଢଳ ଭାସ୍କର ରଶ୍ମି ଉଜ୍ଜ୍ବଳ,
ତା ମଧ୍ୟେ ଢଳ ଢଳ ତୁହି କମଳ୤୨

ହସ ହସ ବଦନେ ହରଷଭରେ
ଅନାଇ ରହିଅଛି ତୁ ଦିବାକରେ୤
ତୋ ମୁଖେ ଜ୍ୟୋତିଧାରା ସେ ଦିବାକର
ଢାଳଇ ଅବିରଳ ଆରେ ପୁଷ୍କର୤ ୩

ପିଉ ତୁ କି ଆନନ୍ଦେ ପୀୟୂଷ ସରି
ସେ ଶୁଭ୍ର ଜ୍ୟୋତିଧାରା ଭକତି କରି୤
ଆହା କି ଦିବ୍ୟଶିରୀ ତହୁଁ ତୁ ଲଭୁ,
ଧନ୍ୟ ଉତ୍ପଳ, ଧନ୍ୟ ତୋହରି ପ୍ରଭୁ୤୪

ମକରନ୍ଦ- ଅମୃତ ହୃଦେ ତୋହର,
ତହୁଁ ସ୍ଫୁରଇ ବାସ କି ମନୋହର!
ସେ ମଧୁପାନେ ମତ୍ତ ମଧୁପଦଳ,
ସେ ସୌରଭେ ପରାଣ କେଡେ ଶୀତଳ୤ ୫

ଶ୍ବେତ ଲୋହିତେ ରଙ୍ଗା ତୋ ଶୁଭ୍ର ତନୁ,
ବାରେ ଦେଖିଲେ କେଭେ ନ ଯିବ ମନୁ୤
ସର୍ବ ଶୋଭାର ତୁହି ଉପମାସ୍ଥଳ,
ଭକତ ପ୍ରେମିକର ତୁହି ସମ୍ବଳ୤୬

ସ୍ନେହ କରୁଣା ଭକ୍ତି ପବିତ୍ର ରସ
ପୂରିଛି ତୋ ଅନ୍ତର, ରେ ତାମରସ୤
ନୋହିଲେ କାହୁଁ ତୋର ଦର୍ଶନେ ମନ
ବିମଳ ପ୍ରେମରସେ ହୁଏ ମଗନ୤ ୭

ମଧୁମୟ ପବିତ୍ର ଯାହା ବିଶ୍ବରେ,
ତୋ ନାମ ସଙ୍ଗେ ମିଶା ବିଧାତା ବରେ୤
ପ୍ରିୟ ମୁଖ ନୟନ କର ଚରଣ
ତୋ ନାମ ସଙ୍ଗେ ସିନା ସୁଖ କାରଣ୤ ୮

ସତ୍ୟ ଶିବ ସୁନ୍ଦର ପରମେଶ୍ବର-
ନାମ ସଙ୍ଗତେ ଲଗ୍ନ ନାମ ତୋହର୤
ତେଣୁ ରେ ଅରବିନ୍ଦ ଭକ୍ତଜନର
ବିଭୁ ପଦାରବିନ୍ଦ ସୁମନୋହର୤୯

ସର୍ବ ଶୋଭାର ପଦ୍ମ ରେ ପଦ୍ମ, ତୋର
ସଙ୍ଗେ ନିଗୂଢ଼ ଯୋଗ ଅଛଇ ମୋର୤
ଜୀବନ ମରଣରେ ତୋ ସଙ୍ଗେ ମିଶି
ଥାଉ ମୋ ମନ-ପଦ୍ମ ଦିବସ ନିଶି୤୧୦

କଳୁଷ ପଙ୍କେ ମୁହିଁ କେଡେ ମଳିନ!
କେମନ୍ତେ ସରି ତୋର ହେବି ନଳିନ୤
ପଙ୍କଜ ଅଟୁ ତୁହି, ତେଣୁ ଭରସା
ତା ପରି ଶୁଭ୍ର ହେବି ଲଭି ସୁଦଶା୤୧୧

ଅନନ୍ତ ମହେଶ୍ବର ମୋ ପ୍ରାଣସାଇଁ
ବୋଲି ରାଜୀବ, ସଦା ଥିବି ଅନାଇଁ
ଶିଖାଅ ମୋତେ ସଦା ଏ ପୁଣ୍ୟ ବ୍ରତ,
ତୋର ଆଶିଷେ ପୂରୁ ମୋ ମନୋରଥ୤୧୨