ଗାଁରେ ଥିଲେ କପିଳ ନନ୍ଦେ
ଚାଲିଲେ ଭୂଇଁ ଲସେ ଯେ ଖନ୍ଦେ
ସବୁ କଥାରେ ମୁରବି ସାଜି
ହଲାଉଥିବେ ବାହାଟି
ଛୋଟ ମୋର ଗାଆଁଟି।

ସରବାକାର ଅଗାଧୁ ଷଣ୍ଢ
ଗାଧୋଇ ସାରି ଦିଅନ୍ତି ଦଣ୍ଡ
ପୋଷିଲେ ଜଣେ, ଶୋଷନ୍ତି ପଣେ
କଲମ-କାଠି ଛୁଆନ୍ତି
ଛୋଟ ମୋର ଗାଆଁଟି।

ଚଉକିଦାର ଗୋବରା ଭୋଇ
ଚିଲମ ଟାଣି ରାତିଟା ଶୋଇ
ସକାଳୁ କହେ ‘‘ ବୁଲାଇଦେଲି
ଚୋରକୁ କାଲି ଭୂଆଁଟି’’।
ଛୋଟ ମୋର ଗାଆଁଟି।

ଆବର ଥିଲା ଜଟିଆ ବୁଢ଼ୀ
ପିଲାଟୁ ବଡ଼ ସବୁରି ଖୁଡ଼ୀ,
କା’ ଘରେ କେତେ ମୂଷାର ଗାଡ଼,
ସବୁ ତା ଜିଭେ ଥୁଆଟି।
ଛୋଟ ମୋର ଗାଆଁଟି।

ମୁହଁଟା ତାର କାତିରୁ ଦାଢ଼,
ପଣତ କାନି ଛୁଆଇଁ ବାଡ଼,
ଲଗାଇ କଳି, ଝୁଣିବ ହାଡ଼,
ଡାକିବ କେତେ କୁହାଟି।
ଛୋଟ ମୋର ଗାଆଁଟି।

ଗାଁର ପୁଣି ବାଗୁଡ଼ି ଖେଳେ
କେଳୁଆ, ନିଛି, ଅଇଁଠା ମେଳେ
କେତେକେ କେ ଜୀଏ, କେତେ କେ ମରେ,
ମରେନା କଖାଲି କାଆଟି।
ଛୋଟ ମୋର ଗାଆଁଟି।