ଆଲୁଅ ତା’ର କି ମନୋହର!
ଅନ୍ଧକାର ତା’ଠାରୁ ଭଲ,
ଜୀବନ ପଥେ ସକଳ ତା’ର
ଫିଟାଏ ନୂଆ ରାହାଟି।
ଛୋଟ ମୋର ଗାଆଁଟି।

ଦୁନିଆ କଣେ ଚାଖଣ୍ଡେ ଥାନ,
ଅତି ସେ ଛୋଟ, ନିହାତି ସାନ,
ତଥାପି ଭାଳେ ଛବିଟି ଦୂରୁଁ
ଥରେ ମୁଁ ତାର ଚାହାନ୍ତି।
ଛୋଟ ମୋର ଗାଆଁଟି।

ଖୁଦର ତାର ଉଦରତଳେ
କେତେ ଯେ ରଥୀ ଜନମ ନେଲେ
(କେତେ) ନାଉଁଆ ଲୋକେ ଅଇଲେ ଗଲେ
ଆଜି ସେ ସବୁ କାହାନ୍ତି।
ଛୋଟ ମୋର ଗାଆଁଟି।

ପେଟରେ ପେଟେ ମାମଲା ବୁଦ୍ଧି
ଜନମି ଥିଲେ ହରି ସୁବୁଦ୍ଧି,
ସାଥିକୁ ତାଙ୍କ ଗୋଦର ଗୋଡ଼
ମନ୍ତ୍ରୀ ଛଣି ମହାନ୍ତି
ଛୋଟ ମୋର ଗାଆଁଟି।

ଖଣ୍ଡିଆ କାନ୍ଥ ଗାଆଁଟା ହେଲା
ଡିହରେ ନାଚେ ବିଲୁଆ ପିଲା,
ଉଚ୍ଛନ୍ନ ହେଲେ, ଆସାମ ଗଲେ
ଘରେ ତ ଚାଷୀ ନାହାନ୍ତି
ଛୋଟ ମୋର ଗାଆଁଟି।

ପ୍ରତାପଶାଳୀ ସାମନ୍ତରାୟ
ଗାଁରେ କଲେ ଏମନ୍ତ ରାୟ;
ଦେଏଣା ଭାରେ ସକଳେ ହାଏ
ରେଙ୍ଗୁନୁ ଭୂଇଁ ଧାଆନ୍ତି।
ଛୋଟ ମୋର ଗାଆଁଟି।