ଅନନ୍ତ ଯାଏଁ ଲମ୍ବିଛି ଏଇ ରାସ୍ତା୤
ତହିଁରୁ କେବଳ ଚାରିପାଦ ଆମର ଆୟୁଷ୍କାଳ
ଯେ, ସେତକ ବି ଚାଲିହେଲାନି ଠିକ୍‌ଭାବେ୤

କେତେ ସହଜ ଥିଲା କୁହ
ଜହ୍ନଗୀତ ଗୁଣୁଗୁଣେଇ ଗୁଣୁଗୁଣେଇ
ବୁଟଭଜା ଗୋଟେ ଗୋଟେ ପାଟିରେ ପକେଇ ପକେଇ
ଅପରିଚିତ ରାତିର ଅନ୍ୟମନସ୍କ ମୋରମ୍‌ରାସ୍ତାକୁ ବି
ପାରି ହେଇଯିବା
କେତେ ସହଜ ଥିଲା
ଅଥଚ ଦୁଇପାଦ ବି ଚାଲିହେଲାନି ଠିକ୍‌ଭାବେ୤

ରାସ୍ତାସାରା
ଭଙ୍ଗାଡ଼େଣା,ରକ୍ତଛିଟା ଲାଗିଥିବା ଅହଙ୍କାର
ଓ କୀଟଦ୍ରଂଷ୍ଟ ସମ୍ପର୍କର ସାପକାତିରେ ଭର୍ତ୍ତି
ଖାଲଖମା୤

ରାସ୍ତାସାରା
ଆମର ପଚିଶଢ଼ି ଯାଇଥିବା ଶ୍ବାସପ୍ରଶ୍ବାସର
ପୂତିଗନ୍ଧମୟ ଅସ୍ମିତା୤

ଯାହାକୁ ଆଡ଼େଇ ତଡ଼େଇ ବାଟ ଚାଲୁଚାଲୁ
ମେରୁମଣ୍ଡଳରେ ତରଳି ସାରିଲାଣି ବରଫ
କଣା ପକେଟ୍‌ ଦେଇ ଗଳି ସାରିଲାଣି ସବୁ
ବୁଟଭଜା୤

ଟିକିଏ ବି ବେଳ ମିଳିଲାନି କୋଉଠି
ଜହ୍ନ ସାଙ୍ଗରେ ପଦେ କଥା ହେଇଯିବାକୁ
ପବନ ସାଙ୍ଗରେ ମିଶି ପଦେ ଗୀତ ଗାଇଦେବାକୁ
କି ଦୂର ଜଙ୍ଗଲର ବାତିନି ନେଇ ଉଡ଼ିଆସୁଥିବା
ଶାଳଫୁଲର ମଥା ସାଉଁଳି ଦେବାକୁ୤

ବାଟ ଖର୍ଚ୍ଚକୁ ମିଳିଥିଲା ଯୋଉ ଦୁଇଅଣା
ତା’ବି ଲାଗିଲାନି କୋଉ କାମକୁ୤