କାଲି ରାତି ଅନ୍ଧାରରେ
ମୁଁ ତୁମ ଉପରେ
ସନ୍ତର୍ପଣରେ ହାତ ରଖିଲି
କାଳେ ଚମକିପଡି
ତୁମ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଯିବ ବୋଲି୤
ତୁମେ କିନ୍ତୁ ନିଘୋଡ ନିଦରେ
ଅଚେତ ଥିଲ
ଦିନଯାକର ଖେଳକୁଦ ପରେ
କ୍ଲାନ୍ତ ଶିଶୁଟିଏ ପରି୤

ତୁମ ଶ୍ବାସ ପ୍ରଶ୍ବାସର
ଗଳିକନ୍ଦିରେ
ତୁମ ସ୍ପନ୍ଦନର ଗିରି କାନ୍ତାରରେ
ମୁଁ ବୋଧହୁଏ ଖୋଜିଲି
ତୁମ ଆତ୍ମାକୁ୤
ଜାଣେ, କାଲି ସକାଳକୁ
କାହାରି ହେଲେ
ମନେ ନ ଥିବ
ଯେ ଆମେ କାଲି ପୂରା ଦିନଟା
ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ବିତାଇଥିଲେ,
ଘର ସଜାଡି, ପରସ୍ପରର
ଝାଳ ପୋଛି, ଗୀତ ବୋଲି
ହସି କାନ୍ଦି ଗପି ଖେଳି

ପୃଥିବୀର
କାହାରି ମନେ ନ ଥିବ
ଯେ ଆମେ କାଲି
ଏଇ ଘରେ
ସାଙ୍ଗ ହୋଇ ଥିଲେ !

ଏପରିକି ତୁମର ବି ମନେ ନ ଥିବ
ଯେ ତୁମ ପାଖରେ ସାରାରାତି
କାଲି ମୁଁ ଶୋଇଥିଲି

ଓ ତୁମ ଆତ୍ମାକୁ
କେତେଥର ଛୁଇଁଥିଲି୤