ପ୍ରେମ ବଦଳି ଯାଉଚି ଗୀତରେ
ଗୀତ ବଦଳି ଯାଉଚି ପ୍ରେମରେ
ଗଛରେ ଗଛେ ପକ୍ଷୀ
ଗଛେ ଗୀତ
ଗଛେ ପ୍ରେମ୤

ମଣିଷ ପକ୍ଷୀଠୁ ଶିଖିଥିଲା ଘରତୋଳା
ମଣିଷ ପକ୍ଷୀଠୁ ଶିଖିଥିଲା ଗୀତ
ମଣିଷ ପକ୍ଷୀଠୁ ଶିଖିଥିଲା
ସବୁ ବିଫଳତାରେ ସଫଳ ହବାର ରହସ୍ୟ୤

ମଣିଷକୁ ଶିଖେଇଥିଲା
ନିଆଁର କଣିକାକୁ ଖାଇ
କେମିତି ବଞ୍ଚିବାକୁ ହୁଏ
ଘନଘୋର ବର୍ଷା ଓ ବତାସୀ ପବନରେ୤

ଆଉ, ତାର କୁନି କୁନି ଶାବକମାନଙ୍କୁ ଶିଖେଇଥିଲା
କେମିତି ବଞ୍ଚିବାକୁ ହୁଏ
ପକ୍ଷୀ-ଶାବକ ମଣିଷମାନଙ୍କ ଗହଳରେ୤

ପକ୍ଷୀର ଘର ଅଛି, ଦେଶ ନାହିଁ
ପକ୍ଷୀର କଣ୍ଠ ଅଛି, ପରିଚୟ ନାହିଁ
ପକ୍ଷୀର ଡେଣା ଅଛି, ପରିତ୍ରାଣ ନାହିଁ
ନିଜ ଦେଶରେ ପକ୍ଷୀ ଦେଶାନ୍ତର
ସ୍ବାଧୀନତା ହୀନ ସ୍ବାଧୀନତା ଝୁଲୁଥିବା ବରଗଛର ଫଳ୤

ଗୀତ କି ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଯେତିକି ନୁହେଁ
ପ୍ରେମ ଓ ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟ ପାଇଁ ଯେତିକି ନୁହେଁ
କଅଁଳ ମାଂସର ସ୍ବାଦ ପାଇଁ ପକ୍ଷୀ ମଣିଷର ପ୍ରିୟ୤

ପ୍ରିୟ ପକ୍ଷୀ
ଆନନ୍ଦ ବେଦନା ପାରି ହୋଇ
ଜୀବନର ଅନ୍ତ ସହିତ ଗୋଳେଇ ହୋଇ
ପରିତୃପ୍ତିର ହାକୁଟିଟିଏ ହୋଇ ବଞ୍ଚିରହେ୤

ଆଦିମ ଯୁଗର ସଭ୍ୟ ପକ୍ଷୀ
ସଭ୍ୟ ଯୁଗର ଆଦିମ ମଣିଷ
ପକ୍ଷୀ ପାଇଁ ରଖିଚି କ’ଣ
କଳା ଧୂଆଁ
କଳା ପାଣି
କଳା ଅଙ୍ଗାର
କଳା ଅଙ୍ଗାରକାମ୍ଳ
ଶିଶାର ଗୁଳି
ରଙ୍ଗଦିଆ ଧାତବ ପଞ୍ଜୁରୀ?

ଅଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ତେଲ କରେଇରେ
ରା-ରା କରେ
ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ପକ୍ଷୀ
ଉଠେଇ ଦବାକୁ ଦାବୀ କରେ ସମ୍ବିଧାନିକ ସଂରକ୍ଷଣ୤

ପ୍ରେମ ବଦଳି ଯାଉଚି କଳିରେ
କଳି ବଦଳି ଯାଉଚି ହିଂସାରେ
ଦେଶରେ ଦେଶେ ମଣିଷ
ଦେଶେ କଳି
ଦେଶେ ହିଂସା୤

ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିତରେ ପକ୍ଷୀ ଗୀତ ଗାଉଚି
ଗୀତ ଭୁଲି ଯାଇଚି ପ୍ରଜାତି ମଣିଷ୤