ଆଗରୁ ପୂଜା ସିଜନ ଆସିଲେ ମଜା ଲାଗୁଥିଲା୤ ମନ ଫୁର୍ତ୍ତି ଲାଗୁଥିଲା୤ ମନରେ ଆନନ୍ଦ ଆସୁଥିଲା୤ ଆଜିକାଲି ପୂଜା ସିଜନ ଆସିଗଲେ କିଛି ମଜା ଲାଗୁନି, ବରଂ ସଜା ପାଇଲା ଭଳି ଲାଗୁଛି୤ ଆପଣ ପଚାରିବେ ତାହା କେମନ୍ତ ? କହୁଛି୤

ପ୍ରଥମେ ତ ଘର ଲୋକମାନଙ୍କ ନୂଆ ଲୁଗାପଟା କିଣିକିଣି ମୁଁ ଚନ୍ଦା ହେବା ଅବସ୍ଥାରେ୤ ପୂଜାରେ ନୂଆ ଲୁଗାପଟା ହେବ- ଏ ନୀତିଟି କିଏ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ମୁଁ ଜାଣିପାରିଲେ ତାଙ୍କ ତଣ୍ଟି କଣା କରି ଦିଅନ୍ତି୤ ପୂଜାବେଳେ ପୁଣି ଦୋକାନୀମାନେ ନୂଆ ନୂଆ ଫେସନ୍‌ର ପୋଷାକପତ୍ରର ସମ୍ଭାର କ୍ରେତାମାନଙ୍କ ଆଗରେ ଢାଳିଦିଅନ୍ତି୤ ବାସ୍‌, ମୁଁ ଚନ୍ଦା୤

ମୋତେ ଆହୁରି ଚନ୍ଦା କରିବା ପାଇଁ ଏଇ ସମୟରେ ଆସି ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛନ୍ତି ଚାନ୍ଦାବାଲାମାନେ୤ ହାତରେ ସେମାନଙ୍କର ରସିଦ୍‌ ବହି୤ କେତେକେ ସେତକ ବି ଆଣୁନାହାଁନ୍ତି୤ କଳା ଚଷମା ଉହାଡୁ ଆପଣଙ୍କ ଔକାତ୍‌ ମାପି ଫରମାନ ଜାରି କରିଦେଉଛନ୍ତି; ଆପଣଙ୍କ ଚାନ୍ଦା ଏତିକି୤ ପ୍ରତିବାଦ କଲେ ଚାନ୍ଦା ପରିମାଣ ବଢ଼ି ବଢ଼ି ଯାଏ୤ ନ ଦେଲେ ଆପଣଙ୍କ ଘରର ଫୁଲକୁଣ୍ଡଗୁଡ଼ିକ ଭାଙ୍ଗିବ୤ ଘର ସାମ୍ନାରେ ବୋଲୁଅ ପଡ଼ିବ୤ ଆହୁରି କଣ କଣ ହୋଇପାରେ୤ ତେଣୁ ଭଦ୍ରଲୋକମାନେ ଚାନ୍ଦା ଦେଇଦିଅନ୍ତି୤ ମୁଁ ବି ଦେଇଦିଏ୤

ଚାନ୍ଦାବାଲାମାନେ ଚାଲିଗଲା ପରେ ଆସିଯାଉଛନ୍ତି ବଖ୍‌ସିସ୍‌ ପ୍ରତ୍ୟାଶୀମାନେ୤ ସେମାନେ କୁଆଡ଼େ ବର୍ଷସାରା ମୋତେ ସର୍ଭିସ୍‌ ଦେଇଛନ୍ତି୤ ବର୍ଷସାରା ଏତେ ଲୋକ ମୋ ସେବାରେ ଥାଆନ୍ତି ତାହା ମୁଁ ପୂଜା ବେଳେ ହିଁ ଅନୁଭବ କରେ୤ ବଖ୍‌ସିସ-ଲୋକ ନିଜ ମର୍ଜିରେ ଯାହା ଖୁସି ଦେବା କଥା୤ କିନ୍ତୁ ଆଜିକାଲି ସେମିତି ଆଉ ହେଉନି୤ ବିଜୁଳିବାଲା ଆସି କହନ୍ତି- ବର୍ଷସାରା ଆଜ୍ଞା ଆପଣଙ୍କ ଘରେ ଲାଇନ୍‌ ଦେଲୁ, ବଖ୍‌ସିସ୍ ଦେଲାବେଳକୁ କୋଡ଼ିଏ ଟଙ୍କା ଦେଉଛନ୍ତି୤ ଅନ୍ତତଃ ପଚାଶ ଟଙ୍କା ନ ଦେଲେ ଆପଣଙ୍କ ଇଜ୍ଜତ୍‌ ରହୁଛି ନା ଆମ ଇଜ୍ଜତ୍ ରହୁଛି ! ଆପଣଙ୍କ ଇଜ୍ଜତ୍ ଆପଣ ନ ଜଗିଲେ ନାଇଁ, ଆମ ଇଜ୍ଜତ୍‌ ଆମେ ନିଶ୍ଚୟ ରକ୍ଷା କରିବୁ୤ ପଚାଶ ତଳକୁ ଆମେ ବଖ୍‌ସିସ୍‌ ନବୁନି୤ ବର୍ଷସାରା ଯେତେବେଳେ ଟେଲିଫୋନ୍‌ ଖରାପ ହେଲେ, ଟେଲିଫୋନ୍‌ ବାଲାଙ୍କୁ କମ୍‌ପ୍ଲାନ୍‌ ଦେଇ ଦେଇ ଥକିଯାଉ, ସେମାନଙ୍କ ଦେଖା ମିଳେନି, ପୂଜା ବେଳକୁ ସେମାନେ ଆସିଯାଆନ୍ତି ଆଉ କହନ୍ତି ମୋବାଇଲ୍‌ ହେଲା ପରେ ଆଉ ଆପଣ ଆମକୁ ଖୋଜୁନାହାନ୍ତି ଆଜ୍ଞା୤ ହେଲେ ଆମ ସମ୍ପର୍କ କଣ ଏତେ ଶୀଘ୍ର ତୁଟିଯିବ ! ବଖ୍‌ସିସ୍‌ଟା ଦିଅନ୍ତୁ୤ ତାପରେ ସେଲୁନବାଲା, ଧୋବା ଏପରିକି ଭୁସାମାଲ ଯେଉଁଠୁ ଆସେ ସେ ଦୋକାନର ପିଲାଟି ମଧ୍ୟ କହିଲା, ସାର୍‌ ମୋ ବଖ୍‌ସିସଟା ?
– ତୋର କି ବଖ୍‌ସିସ୍ ?
– ବାଃ ! ଆପଣଙ୍କୁ ଜିନିଷପତ୍ର ଓଜନ କରି ଦେଉଛି କିଏ ?
– ତୁ୤
– ତାହେଲେ ?
– ମାନେ ? ବୁଝିପାରିଲିନି୤
– ମୁଁ ଯଦି ଜିନିଷର ଓଜନ କମ ଦେଇଦେବି, ଆପଣ କଣ ବୁଝି ପାରିବେ ? ମୁଁ କହିଲି ନା୤ ହେଲେ ତା ସହିତ ବଖ୍‌ସିସ୍‌ର କଣ ସମ୍ପର୍କ ?
– ସମ୍ପର୍କ ଅଛି ନା ଆଜ୍ଞା୤ ଆପଣ ବଖ୍‌ସିସ୍‌ ନ ଦେଲେ ମୁଁ ସବୁବେଳେ ଆପଣଙ୍କ ଜିନିଷର ଓଜନ କମ କରି ଦେବି୤ ଚିନ୍ତା କରି ଦେଖନ୍ତୁ ମୋତେ ବଖ୍‌ସିସ୍‌ ଦେଲେ ଆପଣଙ୍କ ଲାଭ୤
– ତାହା କେମିତି ?
– ମୋତେ ବଖ୍‌ସିସ୍‌ ଦେଲେ ମୁଁ ଆଉ ଆପଣଙ୍କ ଜିନିଷପତ୍ରର ଓଜନ କମ୍‌ କରିବିନି୤ ବରଂ ଟିକେ ଅଧିକା କରି ଦେଇଦେବି୤

ବଖ୍‌ସିସ୍‌ ପର୍ବ ଅନ୍ତହୀନ ଭାବେ ଚାଲିଲା୤ ତା ଭିତରେ ପୂଜା ଆସିଗଲା୤ ପୂଜା ଆସିଲା ଯେ ମାଇକ୍‌ ନିର୍ଘୋସରେ ମୋର ନିଦର ସତ୍ୟାନାଶ ହୋଇଗଲା୤ ଦିବାରାତ୍ର କେତେ ଗୀତ ଶୁଣିବ ମଣିଷ ! ଗୋରୀ ତୋ ଗଛର କୋଳି ଭାରି ଖଟା, ଓଢ଼ଣୀ ହଲେଇ ଦେଲି ଲୋ ଓଡ଼ିଶା ଦୋହଲି ଗଲା- ଜାତୀୟ ଗୀତ ଶୁଣି ଶୁଣି ମୋ କାନ ତାବ୍‌ଦା ହୋଇଗଲା୤ ମଝିରେ ମଝିରେ କାନ ଅଇଁଠା କଲାପରି ଗୀତ ବି ବାଜୁଥିଲା୤ ତାକୁ ଶୁଣି ନ-ଶୁଣିଲା ହେଲି୤ ବଜାରକୁ ବାହାରିଲି ଯେ ଭିଡ଼ରେ ଅବସ୍ଥା ଖରାପ୤ ଇଆଡ଼େ ସବୁ ଜିନିଷର ଦାମ ଅଧିକ୤ କଣ- ନା ଆଜ୍ଞା ପୂଜା ବଜାର୤

– ପୂଜା ବଜାରରେ ଭେଣ୍ଡି ଦର କାହିଁକି ବଢ଼ିବ ?
– ପୂଜା ବଜାରରେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭାଉ ବଢୁଛି ଆଜ୍ଞା୤ ଭେଣ୍ଡିର ବଢ଼ିବନି ! ସମସ୍ତେ ଖୁସି ମେଜାଜରେ ଅଛନ୍ତି୤ ଆପଣ ଆଉ ଭେଣ୍ଡି ଦର ନେଇ ଝିକ୍ଝିକ୍‌ କରନ୍ତୁନି୤

ବଜାରରୁ ଘରକୁ ଫେରିଲି ଯେ, ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ଘରେ ଅନେକ କୁଣିଆମଇତ୍ର ଆସି ପହଞ୍ଚିଯାଇଛନ୍ତି୤ କଣ- ନା ପୂଜାରେ ବୁଲି ଆସିଲୁ୤ ନିଅ ଏବେ ଏମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଜଳଖିଆ ଆଣ୤ ଏମାନଙ୍କ ଦିପହର ଖାଇବା ବ୍ୟବସ୍ଥା କର୤ କୁଣିଆମାନେ ସବୁବେଳେ ସ୍ପେଶାଲ୍‌ କିଛି ଖାଆନ୍ତି୤ ସେଥିପାଇଁ ମୋତେ ପୁଣି ବଜାର ଧାଇଁବାକୁ ପଡ଼ିଲା୤

ପୂଜା ଅବସରରେ ମୋ ଘରଣୀ ଟିଭିରୁ ଯେଉଁ ରୋଷେଇ ଶିଖିଥିଲେ ତାକୁ କଲେ୤ କହିଲେ, ପୂଜା ବେଳେ ନୂଆ କିଛି ଖାଇବା୤ ସେ କଣ ରୋଷେଇ କରିଥିଲେ କହି ପାରିବିନି, ହେଲେ ତାକୁ ଖାଇ ମୋ ପେଟ ଗୋଳମାଳ ହୋଇଛି୤ ଏବେ ମୁଁ ଘରେ ଶୋଇଛି୤ ମୋ ଘର ଲୋକ ସମସ୍ତେ ପୂଜା ଦେଖିବାକୁ ଯାଇଛନ୍ତି୤ ଏବେ କୁହନ୍ତୁ ପୂଜା ମଜା ନା ସଜା ?