କେବେ ଆଉ ଆସିବ ତମେ
ଅଙ୍ଗନରେ
କାଉଁରୀ ପରଶ ନେଇ
ସ୍ଵପ୍ନକୁ ସଜେଇ।

କି ଦେଇ ପୂଜିବି ତୋତେ
ଭକତି ର ଚେନା ଫୁଲେ
ବାସନା ର ଗନ୍ଧ କାହିଁ ଆଜି?

ମୋ ଗାଁ ! ଏଇ ମୋ ଛୋଟିଆ ସୁନ୍ଦର ଗାଁ, ରହିବାକୁ ମୋତେ ଦେଇଛି ଠାଁ ୤ ଝାଟିମାଟି ଆମ ଚାଳଛପର, କାନ୍ଥରେ ଦିଏ ମା ଝୋଟି ସୁନ୍ଦର୤ ଏଇଠି ବସି ମୁଁ ଦେଖେ ପ୍ରକୃତି, ସବୁଜ ଶ୍ୟାମଳ ସୁନ୍ଦର ଅତି…

କେତେ ପାରାବାର ଅତିକ୍ରମ କରି ପହଞ୍ଚିଥିଲି ମୁଁ ଏଠି ଆଜି ଫେରିଯିବି କାଲି ଫେରିଯିବି ବର୍ଷ, ବର୍ଷ ଗଲା ବିତି ସପନ ଡେଣାରେ ଭାସି ଭାସି ଆସି ପହଞ୍ଚିଲି ଏତେ ଦୂରେ ଜନମ ମାଟିର ଗନ୍ଧ ଚାଖିବାକୁ ଆଜିବି ମୋ’ ମନ…

ନୟନ ର ସେଇ ପରଦା ତଳୁ ଝରି ଯାଏ ଆଜି ପୁଣି ସେଇ ଅଶ୍ରୁଧାରା ନୂଆ କଣ, ସେ ତ ସବୁବେଳେ କାନ୍ଦେ ହେଲେ ଆଜି ..ନା କିଛି ଅଲଗା ଥିଲା ଗୋଟିଏ ନୟନ ର ଅଶ୍ରୁଧାରା ରେ ଥିଲା ଉଷ୍ଣତା…

ନିଜକୁ ଛଳନା କରି ଭଲ ପାଇବାଟାକୁ ଅତୀତର ଦ୍ବାହି ଦେଇ ତା’ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯିବା ଆଗରୁ ନିଜକୁ ଥରେ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବ ? ଯଦି କେବେ ପତ୍ର ପାଅ ତା ମୃତ୍ୟୁ ଶଯ୍ୟାରୁ ‘ଟିକିଏ ଆସ’ ବୋଲି ଆସିବ କି, ନ…

ଦେଖିଛ କି ମୋ ଓଡ଼ିଶା କୁ …? ଶୁଭ୍ର ସୈକତ ବେଳା ରେଣୁ ଧୌତ ପୁଣ୍ୟତୋୟା ମୋ ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ ମାଆ କୁ …… ଏଠି ରେଣୁ ରେ ଝରଇ ମମତା… ଏଠି ରଶ୍ମିରେ ଝରଇ ତେଜ… ଏଠି ସର୍ବତ୍ର ଝଂକୃତ ପ୍ରେମ……

ମୋ ଭିତରର ଦୁଃଖ କୁ ଆଙ୍କିବାକୁ ବସିଲେ ଭାରତର ମାନଚିତ୍ର ଆଙ୍କି ହୋଇଯାଏ୥ ସୀମାନ୍ତ ଯାହାର ବୋମା ମାଡ ରେ ଦନ୍ତୁରୀତ ମଝିରେ ମଦ ର ନଈ ଚିର ପ୍ରବାହିତ, ଜାଲ ଭଳି ବିଛେଇ ହୋଇଛି ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକତା ର ବାଡ଼ ଅଭାବ…