ଜୋକ ମୁହଁରେ ଲୁଣ ଦେଲାପରି ଏଇ କଥା ପଦକରେ ସମସ୍ତେ ତଳକୁ ମୁହଁ ପୋତି ଖାଇବାରେ ଲାଗିଯାଆନ୍ତି୤

ଥରେ ସନିଆ ରିକ୍‌ସାବାଲା ଚାରିଅଣାର ଖାଇ ଚମ୍ପାହାତରେ ଟଙ୍କାଟିଏ ଗୁଞ୍ଜି ଦେଇ କହିଲା, ”ଚମ୍ପା ଲୋ, ରଖିଥା, ବାଲିଯାତରେ ଖରଚ କରିବୁ୤” ଚମ୍ପାକୁ ଏଗୁଡା ପସନ୍ଦ ଆସିଲାନି୤ ସେ ଜୋର ଦେଇ କହିଲା, ”ନାଇଁ, ମୁଁ କାହିଁକି ତୁମର ଧାରୁଆ ହୋଇ ରହିବି୤” ସନିଆ ଚାଲିଯାଇଛି, ଚମ୍ପା ଦୁଆର ମୁହଁରେ ଡାକୁଛି୤ ବନ୍ଧୁଆ ଫେରୁଚି ଆସାନ୍‌ସୋଲ ଗାଡି ସବାର ନେଇ, ଯନ୍ତ୍ର ଚାଳିତ ପରି ସେ ଅଟକି ଗଲା୤ ସନିଆକୁ ଧରି ପକେଇ କହିଲା, ”କିରେ, ମଗରା ହେଲୁଣିକି, ଅଣ୍ଟାରେ ତ ବଡ ପଇସା ଜୋର ହେଲାଣି, ” ସନିଆ ଦବି ଯାଇଥିଲା, ବନ୍ଧୁଆ କହି ଚାଲିଲା ”କିରେ , ଏ ହାତରେ କେତେ ରୋଜଗାର କରିଚି୤ ତୁ କ’ଣ ଆଜି ବାରଅଣା ପଇସାରେ ମୋ ଭଉଣୀ ଆଗରେ ନାଗର ହଉଚୁ୤ ଆଉ ଥରେ ସେମିତି କଲେ ଦେଖିଥା୤”

ସନିଆ ଚାଲିଗଲା୤ ମନେମନେ ଗୁଣି ହେଲା, ”ଓହୋରେ ଭାଇ , ଏକା ମା’ ପେଟର ହୋଇତ ଏତେ ସିନିହ ଦେଖା ନାହିଁ୤” କେତେକ ଅହନ୍ତା ରଖିଲେ, ”ହଁ, ଦେଖିଲା କାମ କରି ଦବାନି”- ବେଳ ଗଡିଯିବା ସାଥିରେ ସେଇ ଅହନ୍ତା ରୂପନେଲା୤

ଦିନକର କଥା, ରାତି ପ୍ରାୟ ଏଗାରଟା ହେବ, ମେଲ୍‌ରୁ ସବାର ନେଇ ରିକ୍‌ସାବାଲା ସବୁ ଫେରି ନାହାନ୍ତି୤ ଚମ୍ପା ଦୋକାନ ଖୋଲା ରଖି ବସିଚି୤ ଗରାଖ ଫେରିଲେ ଖାଇବେ୤ ଡିବିରିଟା ମିଞ୍ଜିମିଞ୍ଜି ହୋଇ ଜଳୁଛି୤ ଚମ୍ପା, ଆଉଜି ପଡିଚି ଛିଣ୍ଡା ହେଂସ ଖଣ୍ଡକ ଉପରେ-ଅନେଇ ସପନ ଦେଖୁଚି୤ ଚୋରଙ୍କ ପରି ଦୁଇଟା ଲୋକ ଭିତରକୁ ପଶିଆସିଲେ୤ ଚମ୍ପା ନୀରବରେ ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଖାଇବାକୁ ଥୋଇଦେଲା୤ ସନିଆ କହିଲା, ”ଆମେ ଖାଇବାକୁ ଆସିନୁ ଲୋ ଚମ୍ପା, ଖାଇବାକୁ ଆସିନୁ୤” ଚମ୍ପା ଜଳ ଜଳ କରି ଅନାଇ ରହିଲା୤ ତା ମନରେ ପାପ ଛୁଇଁଲା୤ ପାଖରେ ତ କେହି ନାହିଁ, ଡାକିବ କାହାକୁ ?

ସନିଆର ପିଶାଚର ଆଖି ଦୁଇଟା ତାକୁ ଭୟ ଦେଲା୤ ସେ ଅନାଇ ପାରିଲା ନାହିଁ, ରହି ରହି କହିଲା, ”ଆଉ ମୋଠିଁ କଅଣ କାମ ?”

ବହୁତ ଅଛିଲୋ ଟୋକି-ବହୁତ ଅଛି, ଆଜିଯାଏ ଠକି ଠକି ଆସିଚୁ, ଆଉ କେତେଦିନ ଠକିବୁ ୤ ସବୁ ଦିନ ତ ବନ୍ଧୁଆ ପାଖରେ ନଥିବ୤” ସନିଆ ଗୁଲି ନିଶାରେ କହିଲା୤

ବାହାର କବାଟରେ ଠକ୍‌ଠକ୍‌ଶୁଣାଗଲା-ଏମାନେ ଟିକିଏ ସଂଯତ ହେଲେ, ଚମ୍ପା ଯାଇ କବାଟ ଖୋଲିଲା୤ ବନ୍ଧୁଆ ୤ ଚମ୍ପା ପିଣ୍ଡରେ ପ୍ରାଣ ପଶିଲା, ବନ୍ଧୁଆ ଆସିବାରୁ ଚମ୍ପା ବନ୍ଧୁଆ ଆଡକୁ ଆଡ ହୋଇଗଲା, ”କିବେ ସନିଆ, ଫେର୍‌ତୁ ଏଠି” ବନ୍ଧୁଆ ଆରମ୍ଭ କଲା୤ ”ମୁଁ କାହାର ବୋପା ପଇସାରେ ଖାଇବାକୁ ଆସିନି” ସନିଆ ଜବାବ ଦେଲା୤

ପଛପଟୁ ବନ୍ଧୁଆ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ଏକ ଶକ୍ତ ପାହାର ବସିଲା୤ ବନ୍ଧୁଆ ମାଟି ଉପରେ ଢଳି ପଡିଲା୤ ତା ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ନଇଁ ଆସିଲା ଚମ୍ପାର ବିରସ ମୁର୍ତ୍ତିଟି ବନ୍ଧୁଆ ମୁଣ୍ଡ ଉପରକୁ ୤ ଚମ୍ପାର ସେତେବେଳକୁ ଆଉ ଜ୍ଞାନ ନଥିଲା୤ କେବଳ ଯାହା ସେ ଦୁଇଟା ଶକ୍ତ ହାତର ସ୍ପର୍ଶ ଅନୁଭବ କଲା ତାକୁ ଯେପରି କିଏ ବଳ ପ୍ରୟୋଗକରି ନେଇଯାଉଚି୤ ତାର ଶେଷ ଅସ୍ଫୁଟ ଚିତ୍କାର ‘ବନ୍ଧୁ ଭାଇ’ ବାୟୁମଣ୍ଡଳରେ ଯାହା ଟିକିଏ ସ୍ପନ୍ଦନ ଆଣିଲା୤

ବନ୍ଧୁଆ ସ୍ବପ୍ନରୁ ଉଠିଲା ପରି ଦେଖିଲା, ସେ ରହିଚି ଗୋଟାଏ ହାସପାତାଳରେ୤ ନାଲିପଗଡିଆ ତାଠୁ ଜମାନବନ୍ଦୀ ନବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ୤ ସେ ଦେଲା ନାହିଁ, ଖାଲି ବଲବଲ କରି ଅନାଇ ରହିଲା୤ ତା କାନ ପାଖକୁ ଝୁଙ୍କିପଡି ନାଲିଆ ପଗଡିଆ ଟିକେ ଜୋରରେ କହିଲା ”ତୋ ମୁଣ୍ଡ ଫାଟି ଯାଇଥିଲା୤ ଆସିଥିଲୁ ଭଲ ହେବାକୁ୤”

ଗୋଧୂଳିର ଅନ୍ଧାରେ ଗୋଟିଏ ଲୋକ ପହଞ୍ଚିଲା ଚମ୍ପା କୁଡିଆ ପାଖରେ୤ ଦାଢି ଗୁଡାକ ବଢି ଯାଇଚି୤ ମନେ ହୁଏ କ୍ଳାନ୍ତ ଅବସନ୍ନ ଶରୀର, ଫୁଙ୍କି ଦେଲେ ପଡିଯିବ୤ ସେ ଘର ଭିତରେ କାହାକୁ ଖୋଜୁଥିଲା୤

ଚମ୍ପା ନାହିଁ ୤ ତାର ବୁଢୀ ମା’ ନାହିଁ, ଘର ଦେଖିଲେ ମନେ ହେଉଚି ଯେପରି କିଛି ଦିନ ହେଲା କେହି ଏଠାରେ ନାହିଁ୤ ଠାଏ ଠାଏ ଚାଳ କଣା ହୋଇ ଯାଇଛି ହନୁ ଡେଇଁ୤ ସଞ୍ଜ ପବନରେ ଦଦରା ବାଉଁଶଗୁଡାକ ବଇଁଶୀ ବଜାଉଛନ୍ତି୤ ଦୂରରୁ ଘର୍‌ଘର୍‌କରି ସଇନ ମଟରଟାଏ ଆସୁଥିଲା୤ ସେ, ପାଖ ଲାଇଟ ଖୁଣ୍ଟଟାକୁ ଧରି ସଂଧ୍ୟାର ଶିଉଳିରେ ମିଶିଗଲା୤ ତାର ବୋଧେ ମନେ ପଡୁଥିଲା, ”ରାମା ଏଇ ମଟର ତଳେ ଚାପା ପଡି ମରିଥିଲା-ଆଉ ଚମ୍ପା…