ଏ କି ସମୟ ଆସିଗଲା ?
କଲମ ଚାଳକ ତ କେବେବି କହୁ ନଥିଲେ
ମୁଁ ଫର୍‌ୱାର୍ଡ଼ ମୁଁ ବେକ୍‌ୱାର୍ଡ଼ ୤
ଆଗୁଆ ପଛୁଆ ବର୍ଗ ବର୍ଣ୍ଣ ବୈଷମ୍ୟ ନଥିଲା
କଲମ ଚାଳକଙ୍କର !
କିନ୍ତୁ କୁମ୍ଭୀର କାନ୍ଦଣା ଶୁଭୁଛି ଆଜି
ପୁରସ୍କାର ନ ପାଇଲେ ଶୁଭୁଛି ବର୍ଣ୍ଣଖେଳ୤

କବିଟିଏ ସରଳ ଥିଲା, ନିଷ୍କପଟ ଥିଲା
ଜିଇଥିଲା ଗୀତ ଲେଖୁଥିଲା ସବୁରି ପାଇଁ ୤
ସେଇ କବି ନ ଥିଲା ଜାତିର ବା ପାର୍ଟିର
ଆଜି ନତମସ୍ତକ ହୋଇ ମାଗିଆଣିଥିବା ସାର୍ଟିଫିକେଟ୍‌୤
ଭଡ଼ାରେ ମିଳୁଛନ୍ତି କଲମ ଚାଳକ
ଯାହା କହିବେ ତା’ ଲେଖିବେ ୤
କବିଗୋଷ୍ଠୀ ଗାଉଛନ୍ତି ଗୀତ
କରୁଛନ୍ତି ଅଯୋଗ୍ୟ ରାଜାର ବନ୍ଦନା୤
କେହିକେହି ସ୍ବଅର୍ଜିତ ବସ୍ତ୍ର ପରିହରି
ପିନ୍ଧିଛନ୍ତି ଖବରକାଗଜ ଆମୂଳଚୂଳ୤

ଅବଶ୍ୟ….
ସମସ୍ତ କଲମ ଚାଳକ କବି ନୁହଁନ୍ତି
ସବୁ କବି କଲମ ଚାଳକ ନୁହଁନ୍ତି୤
ଭଣ୍ଡ କଲମଚାଳକ କଲମ ଚଳାନ୍ତି
ଅର୍ଥ ବିନିମୟରେ ଡକ୍ଟରେଟ୍‌ ସନ୍ଦର୍ଭ ଲେଖନ୍ତି୤
ଆଉ କେହି କେହି ଅନୁବାଦ ବିକ୍ରି କରନ୍ତି
ଦାରିଦ୍ୟ୍ରର କଷାଘାତରୁ ନିସ୍ତାର ପାଇଁ୤

ପୁରସ୍କାର ପ୍ରେକ୍ଷାଳୟରେ ଉପସ୍ଥିତ ରହି
ଅନାହତର ପୁରସ୍କାର ଦେଖି ବ୍ୟଥିତ ହୁଏନା୤
କାରଣ ସେ ବିକ୍ରି କରିଦେଇଛି ତା’କଲମ ଶ୍ରମ
ରକ୍ତଶିକୁଳିରେ ମରିଯାଇଥିବା ଝିଅର ରକ୍ତ କିଣିବା ପାଇଁ୤
କଲମ ଚାଳକ ଚିନ୍ତା କରେନା ଏସବୁ
ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜିନିଷ ପାଇଁ ତ ପୁଣି ମୂଲ୍ୟ ଦେବାକୁ ହୁଏ !
ବିଖଣ୍ଡିତ ମନସ୍କ କବି କି ଲେଖିବ କବିତା
ଖାଲି କଲମ ଚାଳନାରେ କି ଜନ୍ମେ କବିତା ?