ଗାଡିଆ ଯେଉଁଠି ଥିବ ସେଠି ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟି କଲେ ନିଶ୍ଚୟ ଗୋଟା ଦିଇଟା ମୀନ ମିଳିବ୤ ସେମିତି ରାଜପଥରେ ଆଖି ବୁଲାଇଲେ ଅବଶ୍ୟ ଦି’ଚାରିଟା ଯାତ୍ରୀ ମିଳିବେ୤ ଅଯନ୍ତ୍ରୀବାବୁ ଅଫିସରେ ରାତି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଖଟି ଘରକୁ ଫେରିଲେ୤ ଗୋଟାଏ ଗୁଳିରେ ଯୋଡାଏ ଚଢେଇ ଶିକାର କଲେ୤ କର୍ମତତ୍ପରତା ଦେଖାଇ ଉପରିସ୍ଥ ହାକିମଙ୍କ ପ୍ରଶଂସାଭାଜନ ହେଲେ, ଆଉ ରାତିରେ ଯାତ୍ରୀ ପାଇବାର ମଉକା ବି ବଢିଲା୤

ଫେରିବା ରାସ୍ତାରେ ସେହିପରି ଚାରିଜଣ ଯାତ୍ରୀଙ୍କୁ ଗୋଟେଇଲେ୤ ପୂର୍ବପରି ତାଙ୍କ ଇଂଲଣ୍ଡ କାହାଣୀ ଆବୃତ୍ତି କଲେ୤ ଯାତ୍ରୀମାନେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ବଧେଇ ଦେବାରେ ଲାଗିଲେ୤ ବାଟରେ ଗୋଟାଏ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ରସଗୋଲା ପେଣ୍ଠ ପାଖରେ ଗାଡି ଅଟକିଲା୤ ସେ ଯାତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ କହିଲେ – ଯାଅ ସେ ଗୁଡିଆ ଦୋକାନରେ ରସଗୋଲା ଖାଇ ନିଅ୤ ଏଠି ବସ୍‌ କି ଟ୍ୟାକ୍‌ସି କିଛି ଅଟକେ ନାହିଁ୤ ଯାତ୍ରୀମାନେ ଏଠା ରସଗୋଲା କଥା ଭାବି ଡହଳ ବିକଳ ହୁଅନ୍ତି୤ ମୁଁ ଗାଡିରେ ବସିଛି, ତୁମେ ସମସ୍ତେ ଯାଅ ଖାଇଦେଇ ଆସ, ତାପରେ ଯିବା୤ ଯାତ୍ରୀମାନେ ଖୁବ୍‌ ଖୁସି ହୋଇଗଲେ୤ କିଏ ମନେ ମନେ ଭାବିଲା, ବାବୁ ଜଣକ ଦେବତା, କିଏ ଭାବିଲା, ଆହା ସେ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ, ମନକଥା ଜାଣିଯାଉଛନ୍ତି୤ କିଏ ଭାବିଲା – ଆଃ ବଡ ଦିଲ୍‌ଦାରିଆ ବ୍ୟକ୍ତି୤

ସମସ୍ତେ ଗାଡିରୁ ଓହ୍ଲେଇ ଦୋକାନକୁ ଗଲେ୤ ସେମାନେ କିଛିବାଟ ଯାଇଛନ୍ତି ଏତିକି ବେଳେ ଅଯନ୍ତ୍ରୀ ବାବୁ କହିଲେ ମୋ ପାଇଁ ଦଶ ଟଙ୍କାର ରସଗୋଲା ହାଣ୍ଡିଟିଏ ଆଣିଥିବ୤ ଓହ୍ଲେଇବା ଥାନରେ ମୁଁ ପଇସା ଦେଇଦେବି୤ ଯାତ୍ରୀମାନେ ରସଗୋଲା ଖାଇଲାବେଳେ ଭାବୁଥାନ୍ତି – ଆହା କି ନିଃସ୍ବାର୍ଥପର ଲୋକ ୤ ଆମ ପାଇଁ କଅଣ ନକଲେ୤ ଆମର ତାଙ୍କୁ ମାଗଣାରେ ରସଗୋଲା ଦେବା କଥା୤ ଅଥଚ ସେ ଟଙ୍କା ଦେଇଦେବାକୁ ତିଆର୤ ଆମ ପାଖରେ ଅଧିକ ଟଙ୍କା ଥିଲେ ଆମେ ତାଙ୍କଠୁ ଟଙ୍କା କେବେ ହେଲେ ନିଅନ୍ତୁ ନାହିଁ୤ ଆହା କି ଦୟାବନ୍ତ ଓ ବିବେକବାନ୍‌ ପୁରୁଷ !

ସମସ୍ତେ ଗାଡିରେ ବସିଲେ ଓ ରସଗୋଲା ହାଣ୍ଡିଟା ବାବୁଙ୍କ ହାତକୁ ବଢେଇଦେଲେ୤ ଗାଡି ଚାଲିଲା୤ ଅଯନ୍ତ୍ରୀବାବୁଙ୍କ ଆଖି ଥାଏ ଆଗକୁ ଓ କାନ ଥାଏ ପଛକୁ୤ ଚାରିଜଣଯାକ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେଉଥାନ୍ତି୤ ଜଣେ କହିଲା ଆଃ- ରସଗୋଲା ଭଳି ରସଗୋଲା୤ କେତେ ଦିନ ହେଲା ହମ ହମ ହେଉଥିଲି ଖାଇବାକୁ୤ ବାବୁଙ୍କ ଦୟାରୁ ମନ ଅରମାନ ମେଣ୍ଟିଗଲା୤ ଅଣ୍ଟା ସାଫ୍‌ କରିଦେଲି୤ ରସଗୋଲା ଖିଆରେ ସମସ୍ତେ ଅଣ୍ଟାସାଫ୍‌ କରିଦେଲେ ବୋଲି କହିଲେ୤ ଅଯନ୍ତ୍ରୀବାବୁଙ୍କ ମନରେ ଅବଶୋଷ ଆସିଗଲା୤ ସେ ଭାବିଲେ ଓଃ ! ସେମାନଙ୍କୁ ରସଗୋଲା ଖାଇବାକୁ ପବର୍ତ୍ତାଇ ବଡ ଭୁଲ ହେଲା୤ ଏବେ ସେ;ମାନଙ୍କଠାରୁ ପେଟ୍ରୋଲ ପଇସା ଝଡେଇବି କିପରି ?

ଗନ୍ତବ୍ୟ ସ୍ଥାନ ଆଉ ପ୍ରାୟ ୬ କିଲୋମିଟର ଅଛି ଗାଡିଟାର ଇଞ୍ଜିନ ହଠାତ୍‌ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା୤ ଅଯନ୍ତ୍ରୀ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ କହିଲେ, ହେତ୍‌ତେରିକା, କାର୍‌ବୁରେଟରରେ ମଳି ଜମିଗଲା୤ ନ ଠେଲିଲେ ଗାଡି ନଚାଲେ୤ ବଡ ମୁସ୍କିଲ କଥା ହେଲା୤ ଏତକ ଶୁଣିବା ମାତ୍ରେ ଚାରିଜଣଯାକ ଗାଡି ପେଲିବା ପାଇଁ ପଦାକୁ ବାହାରି ପଡିଲେ୤ ଅଯନ୍ତ୍ରୀ ବାବୁ କହିଲେ, ଯାହାର ଯାହା ମାଲ ଅଛି ତାକୁ ତରେ ଧର, ତାହେଲେ ଓଜନ କମ୍‌ ହେବ ଓ ଠେଲିବାକୁ ସୁବିଧା ହେବ୤ ସମସ୍ତେ ସେଇଆ କରି ଠେଲିଲେ୤ ଆଠଦଶଗଜ ଠେଲିବା ପରେ ଗାଡି ଭୁସ୍‌ଭୁସ୍‌ ହୋଇ ଚାଲିଲା, କିନ୍ତୁ ଅଟକିଲା ନାହିଁ୤ ପଛଆଡୁ ସମସ୍ତେ ପାଟିକଲେ, ଆଜ୍ଞା ଅଟକାନ୍ତୁ ଅଟକାନ୍ତୁ..୤ ଅଯନ୍ତ୍ରୀ କହିବାର ଶୁଣାଗଲା, ଘୋର ବିପଦ, ବ୍ରେକ କାମ କରୁନି କି ଇଞ୍ଜିନ ବନ୍ଦ ହେଉନି୤ ମନକୁ ଆଶ୍ବାସନା ଦେଇ ଚାରିଜଣଯାକ କୁହାକୁହି ହେଲେ ଓଃ ଭଗବାନ ଆମକୁ ବଞ୍ଚାଇଦେଲେ୤ ଗାଡିଟା କେଉଁଠି ଧକ୍‌କା ଖାଇ ଚୁର୍‌ମାର୍‌ ହୋଇଯିବ୤ ବାବୁଟି ଖତମ ହୋଇଯିବ୤ ଆ! ପର ଉପକାରୀ ଲୋକର କି ଶୋଚନୀୟ ଅବସ୍ଥା ହେବ !

ତେଣେ ଗାଡି ଭିତରେ ଅଯନ୍ତ୍ରୀବାବୁ ଭାବୁଥାନ୍ତି ପେଟ୍ରୋଲ ନହେଲେ ନାହିଁ ୤ ଦଶଟଙ୍କାରେ ରସଗୋଲା ତ ମାଗଣାରେ ମିଳିଗଲା୤ ଘରେ କେଡେ ଆହ୍ଲାଦରେ ସେ ନଖାଇବେ! ଗାଡି ପାଇଁ ଆହୁରି ଦି’ ଦିନର ଦାନା ଅଛି୤ ପରବାୟ କ’ଣ !