ଲୁହ ଡବଡବ ଆଖିରେ ଅପମାନ ଦିଅନା ଡହକୁଥିବା ଭୋକରେ ମୋତେ ଆଉ ଜାଳନା, ଏଠିକୁ ଆସ, ଦେଖିବ ଆମର ଗତାନୁଗତିକ ବସ୍ତୁକୈନ୍ଦ୍ରିକ ଦୃଶ୍ୟଗୁଡିକ! ଲୋଭନୀୟ କୋଠରୀ ତୁମର ଲହୁଣୀଭଳି ଦେହ ତୁଳାର ଶେଯ ବାସ୍ନା ବାହାରୁଥିବା ରଙ୍ଗୀନ୍‌ ଚାଦର, ସେଥିକୁ ପୁଣି…

କାଲି ରାତି ଅନ୍ଧାରରେ ମୁଁ ତୁମ ଉପରେ ସନ୍ତର୍ପଣରେ ହାତ ରଖିଲି କାଳେ ଚମକିପଡି ତୁମ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଯିବ ବୋଲି୤ ତୁମେ କିନ୍ତୁ ନିଘୋଡ ନିଦରେ ଅଚେତ ଥିଲ ଦିନଯାକର ଖେଳକୁଦ ପରେ କ୍ଲାନ୍ତ ଶିଶୁଟିଏ ପରି୤ ତୁମ ଶ୍ବାସ ପ୍ରଶ୍ବାସର…

ଝରକା ବାହାରେ କିଛି ପୃଥିବୀ ଓ କିଛି ଆକାଶ ଗଛ ଉପରେ ଢିରା ଦେଇ ଠିଆ ହସ ହସ ଚନ୍ଦ୍ର ଗଛଟା ସାରା ଚଢେଇରେ ଭର୍ତ୍ତି୤ ଯେତିକି ପତ୍ର ଗଛରେ ସେତିକି ହିଁ ପକ୍ଷୀ ପ୍ରତିଟି ପକ୍ଷୀର କିଚିରିମିଚିରିରେ ଦୋହଲୁଥାଏ ନିକଟତମ…

ଭଲ ରୂପେ ତୁମେ ଜାଣ ଯେ ନାରୀଟିଏ ମୁଁ, ମହାମନ୍ତ୍ର ମମତାର ସବୁରି ଖୁସି ପାଇଁ କେବେ ସହିପାରେ ଆକାଶ ପରି ବର୍ଷା, ବିଜୁଳି ଓ ଝଡ୤ ସ୍ବାମୀ ଦେବତାଙ୍କ ମନୋରଞ୍ଜନ ପାଇଁ ବି କେବେ ଘରଟାକୁ କୁଞ୍ଜବନ ଅବା ମନ୍ଦିର…

ମରିଯାଇଛି ଭୋକ, ଲିଭିଯାଇଛି ନିଆଁ, ହେଲେ ତିନି ମୁଣ୍ଡକୁ ସଳଖି ବସିରହିଛି ଚୁଲି କ୍ଷୟ ହେଇନି ଚୁଲି ଭିତରର ଆଶା୤ ଅତୀତର ଉପହାସ, ସ୍ମୃତିର କଟାଳ, ଚୁଲିର ଖୋଜିଲା ଖୋଜିଲା ଆଖି, ବିଡ଼େ କାଠ, ଝୁଲେ ନିଆଁ, ଯାହାର ଉଷୁମ ସ୍ପର୍ଶରେ…

ବଞ୍ଚିବାର ସରଳ ଅଭ୍ୟାସ ଯେତେଥର ହଜିଛି ସେତେଥର ଆମେ ଅଚିହ୍ନା ବାରିଛୁ ପରସ୍ପରକୁ ମୋର ଦର୍ପଣ ଓ ମୁଁ ଦର୍ପଣ ଦେଖିଲେ ଲାଗେ ଲୋକଟିକୁ ଦେଖିଛି କେଉଁଠି ବୋଧେ ଦର୍ପଣ ଆଗକୁ ଗଲେ ବିକଟାଳ ମୁହଁଟିଏ ପ୍ରତିଥର ସମୁଦ୍ର ଭଳି କୂଳକୁ…

କେତେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ମନ ତଳେ ଚାପି ଛାତିର କୋହକୁ ଆଖିରେ ସାଉଁଟି ଓଠ ଧାରେ ଭରି ସଜ ଶତଦଳ ବକ୍ଷୁ ନିଗାଡି ପୀୟୂଷର ଝର୤ ଧନ୍ୟ ଗୋ ତୁମେ ନାରୀ; ଜନନୀ, ଭଗିନୀ, ଜାୟାର ସେନେହ ଅଜାଚିତେ ଦିଅ ଢାଳି୥ ମମତାର…